Silnik S-21 – czym charakteryzuje się elektrownia stosowana w Nysie, Żuku i Tarpanie?
Obsługa maszyny

Silnik S-21 – czym charakteryzuje się elektrownia stosowana w Nysie, Żuku i Tarpanie?

Silnik S-21 był montowany w samochodach Nysa, Żuk i Tarpan. Napęd znalazł się również pod maską kultowej Warszawy, czyli modeli 202, 203 i 223. Jakimi silnikami kierowali się projektanci? Ile lat trwała produkcja? Czy S21 to dobre urządzenie? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w naszym artykule!

Silnik S-21 bez tajemnic – dane techniczne

S-21 to jednostka czterosuwowa. 21-zaworowy silnik OHV s2120 miał pojemność skokową 3 cm70 i wytwarzał maksymalną moc XNUMX cmXNUMX KM. Model S-21 wykorzystywał gaźnikowe źródło zasilania, a maksymalny moment obrotowy wynosił 150 Nm.

Silnik C-21 był stabilnie pracującym silnikiem benzynowym. Wyróżniał się dużą trwałością, a także niskimi kosztami eksploatacji - dzięki prostej nieskomplikowanej konstrukcji. Sucha masa jednostki napędowej z rozrządem OHV wynosiła 188 kg. 

Eksploatacja S-21 - spalanie i konserwacja urządzenia

Silnik C-21 był niedrogi w eksploatacji. Dla przykładu Warszawa 203 z tym silnikiem spalała około 13-14 litrów paliwa na 100 km w mieście i 11 l/100 km na trasie. Jeśli chodzi o konserwację silnika, najlepszym rozwiązaniem było robienie jej co 3 km. 

Jazda na C-21 mogłaby być jednak bardziej efektywna - zależało to głównie od stylu jazdy właściciela pojazdu. Gdyby nie jechał dynamicznie, to spalanie mogłoby być mniejsze niż w przypadku podanych wcześniej danych. To samo dotyczyło konserwacji, którą często przeprowadzano dopiero po przejechaniu 6 km. km bez poważnego uszkodzenia stanu silnika.

Jakim projektem podążali konstruktorzy S-21?

Projektując konstrukcję silnika, inżynierowie zdecydowanie polecili silnik montowany w Warszawie - model M-20. W porównaniu ze starą wersją, S-21 posiadał całkowicie nową głowicę cylindrów górnozaworowych z zaworami popychaczowymi. Zmodernizowano również blok silnika oraz układy wydechowy i zasilający, a także te odpowiedzialne za smarowanie i zasilanie.

Dzięki tym zmianom znacznie zwiększono stopień sprężania, a także poprawiono wymianę ładunku, co przełożyło się na mniejsze zużycie paliwa. Dzięki przebudowie wybranych elementów i dodaniu nowych wzrosła również moc. Produkcja trwała od 1962 do 1993 roku i zakończyła się liczbą 1 188 520 sztuk. S-21 został zastąpiony jednostką wysokoprężną 4S90.

Zdjęcie. główny: Anwar2 przez Wikipedię, CC BY-SA 4.0

Dodaj komentarz