Całkowicie totalitarny… Obserwator

Twórcy gry „Beholder” inspirowali się powieścią George’a Orwella „1984”. W grze trafiamy do totalitarnego świata, w którym na każdym naszym kroku panuje Wielki Brat. Wcielamy się w zarządcę budynku o imieniu Karl, którego zadaniem jest nadzorowanie, a nawet nadzorowanie najemców. Więc postać jest rodem z Orwella...

Grę rozpoczynamy od wprowadzenia się do budynku, którym będziemy zarządzać. Mieszkamy w nim z rodziną, tj. z żoną Anną i dwójką dzieci – sześcioletnią Martą i dwudziestoletnim Patrykiem. Mieszkanie jest nieciekawe, wręcz ponure, jak reszta apartamentowca, poza tym znajduje się w piwnicy.

Początek wydaje się dość prosty. Musimy zbierać informacje o najemcach, m.in. instalując potajemnie kamery w czyimś mieszkaniu lub włamując się do mieszkań – oczywiście pod nieobecność mieszkańców. Po wykonaniu powierzonych zadań jesteśmy zobowiązani do sporządzenia raportu lub wezwania ministerstwa. I jak to bywa w totalitarnym świecie, doniesienia te prowadzą między innymi do przybycia policji do mieszkania osoby, do której wysłaliśmy wcześniej oświadczenie…

Im głębiej zagłębiamy się w grę, tym wydaje się ona trudniejsza. I od samego początku z tyłu głowy mamy świadomość, że jeśli „poniesiemy porażkę”, zginie cała nasza rodzina. Podobnie jak jego poprzednicy w tym poście.

Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek miał charakter informatora, a nasz pracodawca tego od nas oczekuje i nam za to płaci. Dlatego szybko pojawiają się dylematy moralne, a codzienne obowiązki mogą stawać się coraz trudniejsze. Moim zdaniem jest to gra dla osób, które nie są podatne na depresję, bo szczerze mówiąc trochę mi się to udało. Choroba córki, syna, który chce się uczyć, żeby nie pracować jako górnik, a wybór jest ważniejszy: zdrowie dziecka czy szczęście syna… bo nie ma na to pieniędzy oba – to tylko niektóre z wielu problemów, z jakimi musi zmierzyć się protagonista, w których gramy. Nasz Carl przypomina agenta SB z czasów komunizmu, a nietolerancja wobec nieposłuszeństwa wobec władzy, za które można było trafić do więzienia, a nawet zginąć, to realia rodem z tamtych niechlubnych czasów.

Na początku gry starałem się wykonywać wszystkie polecenia przełożonych, lecz im więcej życzliwości ze strony mieszkańców, tym trudniejszą miałem do odegrania rolę. Nie mogłam odmówić pomocy sąsiadce, która podarowała mi wiele drogich podręczników dla swojego syna. Aby zdobyć pieniądze na leczenie córki, sprzedawałam konserwy, co nie podobało się moim szefom. Aresztowano mnie za nieposłuszeństwo, a ostatecznie moja rodzina zapłaciła za to życiem. Uff, ale na szczęście to tylko świat wirtualny i zawsze mogę zacząć od nowa.

Ta ciekawa, może nieco kontrowersyjna gra zyskała duże uznanie na całym świecie. Ciekawa, mroczna grafika, świetna muzyka i ciekawa fabuła, na pewno też nam się spodoba. Można to też potraktować jako lekcję historii, która ułatwi nam zrozumienie dylematów, z jakimi borykali się nasi rodzice, żyjąc w czasach komunizmu.

Polska wersja gry została wprowadzona na nasz rynek przez firmę Techland – już dostępna jest na półkach sklepowych. Myślę, że warto sięgnąć choćby po to, żeby poczuć atmosferę starożytności.