Rosyjskie kolaboracyjne formacje wojskowe w Wehrmachcie i Waffen-SS
Rosyjskie kolaboracyjne formacje wojskowe w Wehrmachcie i Waffen-SS
Przez cały okres Wielkiej Wojny Ojczyźnianej Niemcy wzięli do niewoli prawie 5,7 mln żołnierzy Armii Czerwonej, z czego 3,3 mln zginęło w niewoli niemieckiej. Ponadto na okupowanych przez Niemców terytoriach ZSRR zginęło około 6 mln cywilów! Niemniej jednak około miliona obywateli Związku Radzieckiego współpracowało z Niemcami przeciwko Sowietom, a większość z nich to Rosjanie, tak znienawidzeni przez nazistowską propagandę. Przez całą wojnę Wehrmacht i Waffen-SS utworzyły kilkaset dużych i małych rosyjskich połączonych formacji wojskowych.
22 czerwca 1941 r. niemiecki Wehrmacht i jego siły sprzymierzone zaatakowały Związek Radziecki na linii frontu rozciągającej się od fińskiej Karelii do rumuńskiej Besarabii. W ciągu kilku tygodni Armia Czerwona, nieprzygotowana do obrony i znajdująca się w zgrupowaniu ofensywnym, po licznych porażkach, rozpoczęła chaotyczny odwrót na wschód. Wojska niemieckie szybko posuwały się naprzód, zdobywając ogromną ilość broni i sprzętu wojskowego oraz chwytając setki tysięcy żołnierzy radzieckich. Tylko do końca operacji Barbarossa, czyli do grudnia 1941 roku, w ręce Niemców wpadło około 3,5 miliona żołnierzy Armii Czerwonej, a podczas całej wojny liczba ta wzrosła do 5,7 miliona żołnierzy! Z powodu zbrodniczych planów ideologii nazistowskiej w stosunku do ZSRR i jego mieszkańców Armię Czerwoną czekał straszny los. Jeszcze w maju-czerwcu 1941 roku Naczelne Dowództwo Wehrmachtu wydało kilka rozkazów regulujących sytuację pojmanych żołnierzy Armii Czerwonej. Zgodnie z tymi przepisami, upoważniony
politycy i członkowie partii bolszewickiej zostali zlikwidowani na miejscu, a oficerowie niemieccy zostali zwolnieni z odpowiedzialności karnej za zbrodnie wojenne popełnione na obywatelach sowieckich. Związek Radziecki nie podpisał Konwencji Genewskiej z 27 lipca 1929 r. „O traktowaniu jeńców wojennych”, dlatego Niemcy nie uważali się za zobowiązani do jej przestrzegania w stosunku do sowieckich jeńców wojennych ...
Pojmani żołnierze Armii Czerwonej byli najpierw pędzeni pieszo lub przewożeni w otwartych wagonach do obozów jenieckich, często setki kilometrów dalej, gdzie byli następnie przetrzymywani przez miesiące w okropnych warunkach sanitarnych z racjami głodowymi, zmuszani do niewolniczej pracy dla pojazdu bojowego III Rzeszy . W krótkim czasie setki tysięcy z nich zmarło z głodu lub epidemii szalejących w obozach. Nie najlepszy los czekał ludność cywilną, która znalazła się na terenie ZSRR pod okupacją niemiecką. Zgodnie z nazistowskim „Generalnym Planem Wschodnim” 25 lat po podboju Związku Radzieckiego zakładano, że nowa „niemiecka przestrzeń życiowa” zostanie prawie całkowicie oczyszczona z osób pochodzenia słowiańskiego, a reszta ludności zostanie Zgermanizowany. Chcieli to zrobić poprzez całkowitą, fizyczną eksterminację poprzez masakry i niewolniczą pracę lub przesiedlenie poza Ural na Syberię. Następnie tereny te miały zostać skolonizowane przez osadników niemieckich oraz Rosję w jakiejkolwiek formie
nigdy nie wskrzeszać...
pomocniczy
W obliczu bezwzględnych i przerażających planów Niemiec wobec ZSRR i jego ludności może wydawać się niezwykle dziwne, że przez cały okres wojny z niemieckim okupantem zdecydowało się na współpracę z niemieckim okupantem prawie milion obywateli! Już w pierwszych dniach niemieckiej ofensywy przeciwko Związkowi Radzieckiemu tysiące żołnierzy Armii Czerwonej poddało się nazistowskim najeźdźcom bez oddania strzału lub po prostu przeszło na jego stronę! Znaczna ich część od razu zadeklarowała gotowość do walki ramię w ramię z żołnierzami niemieckimi, co wywołało wielkie zaskoczenie wśród samych Niemców.
