Rozwój polskich sił specjalnych
Rozwój polskich sił specjalnych
Polskie Siły Specjalne rozwinęły się znacząco w oparciu o doświadczenia uczestniczenia we współczesnych konfliktach zbrojnych. Dzięki temu możliwe staje się analizowanie aktualnych trendów w prowadzeniu działań wojennych oraz przygotowywanie scenariuszy reagowania na przyszłe zagrożenia, które mogą determinować ewolucję zadań sił specjalnych. Takie oddziały są zaangażowane we wszystkie aspekty współczesnego konfliktu zbrojnego, w obronę narodową, dyplomację i rozwój sił zbrojnych.
Żołnierze Wojsk Specjalnych są zdolni do prowadzenia działań w bardzo szerokim zakresie – bezpośrednio nakierowanych na zniszczenie krytycznej infrastruktury przeciwnika lub neutralizację lub schwytanie ważnych osób spośród jego personelu. Oddziały te są również zdolne do prowadzenia rozpoznania najważniejszych obiektów. Mają również zdolność do działania pośredniego, na przykład szkolenia sił własnych lub sojuszniczych. We współpracy z innymi organizacjami rządowymi, takimi jak policja i agencje wywiadowcze, mogą szkolić jednostki i grupy, odbudowywać infrastrukturę i instytucje cywilne. Ponadto do zadań Wojsk Specjalnych należą również: prowadzenie operacji niekonwencjonalnych, zwalczanie terroryzmu, zapobieganie proliferacji broni masowego rażenia, operacje psychologiczne, wywiad strategiczny, ocena wpływu i wiele innych.
Dziś wszystkie państwa należące do Sojuszu Północnoatlantyckiego mają do dyspozycji różnej wielkości jednostki sił specjalnych o określonych funkcjach i doświadczeniu. W większości krajów NATO istnieją różne struktury dowodzenia i kierowania siłami specjalnymi, które można określić jako elementy dowodzenia narodowymi siłami zbrojnymi dla operacji sił specjalnych lub komponenty do dowodzenia operacjami specjalnymi lub siłami operacji specjalnych. Biorąc pod uwagę wszystkie możliwości sił specjalnych oraz fakt, że państwa NATO wykorzystują je jako czynnik narodowy i głównie pod narodowym dowództwem, wydawało się niemal naturalne stworzenie jednolitego dowództwa również dla sił specjalnych NATO. Głównym celem tej akcji było zintegrowanie narodowych wysiłków i zdolności sił operacji specjalnych w celu doprowadzenia do ich właściwego zaangażowania, osiągnięcia synergii i umożliwienia ich efektywnego wykorzystania jako sił koalicyjnych.
Polska również była uczestnikiem tego procesu. Po zdefiniowaniu i zaprezentowaniu swoich ambicji narodowych oraz zapowiedzi rozwoju zdolności narodowych Sił Specjalnych, od dawna aspiruje do bycia jednym z państw ramowych NATO w zakresie operacji specjalnych. Polska chce także uczestniczyć w rozwoju Dowództwa Operacji Specjalnych NATO, aby stać się jednym z wiodących państw regionu i centrum kompetencji dla operacji specjalnych.
Ostatni egzamin to „Szlachetny Miecz-14”
Ukoronowaniem tych wydarzeń było alianckie ćwiczenie Noble Sword-14, które odbyło się we wrześniu 2014 roku. Był to ważny element certyfikacji komponentu operacji specjalnych (SOC) NATO, zanim przejął on misję utrzymywania stałego alarmu w ramach Sił Odpowiedzi NATO w 2015 roku. Łącznie w ćwiczeniach wzięło udział 1700 żołnierzy z 15 krajów. Przez ponad trzy tygodnie żołnierze szkolili się na poligonach w Polsce, na Litwie i nad Bałtykiem.
Sztab Dowództwa Komponentu Operacji Specjalnych – SOCC, który był głównym obrońcą podczas ćwiczeń, został oparty na żołnierzach Polskiego Centrum Operacji Specjalnych – Dowództwa Komponentu Wojsk Specjalnych z Krakowa z bryg. Jerzego Guta na czele. Pięć Zespołów Zadaniowych Operacji Specjalnych (SOTG): trzy lądowe (polskie, holenderskie i litewskie), jedna morska i jedna powietrzna (obie polskie) wykonały wszystkie praktyczne zadania wyznaczone przez SOCC.
Głównym tematem ćwiczenia było planowanie i prowadzenie operacji specjalnych przez SOCC i siły zadaniowe w ramach sojuszniczego artykułu 5 o obronie zbiorowej. Istotne było również sprawdzenie wielonarodowej struktury SOCC, procedur i połączeń poszczególnych elementów systemów walki. W Noble Sword-14 wzięło udział 15 krajów: Chorwacja, Estonia, Francja, Holandia, Litwa, Niemcy, Norwegia, Polska, Słowacja, Słowenia, USA, Turcja, Węgry, Wielka Brytania i Włochy. Ćwiczenia wspierały wojska konwencjonalne oraz inne służby: straż graniczna, policja i służba celna. Działania grup operacyjnych wspierały także śmigłowce, samoloty bojowe, samoloty transportowe i okręty Marynarki Wojennej.
Pełna wersja artykułu dostępna w wersji elektronicznej za darmo >>>
