Poznańska propozycja modernizacji BVP-1

Podczas tegorocznego MSPO 2019 Poznańskie Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne SA przedstawiły propozycję kompleksowej modernizacji BWP-1, bodaj najciekawszą spośród propozycji zgłaszanych przez polski przemysł obronny w ciągu ostatniego ćwierćwiecza.

Polska armia nadal dysponuje ponad 1250 bojowymi wozami piechoty BWP-1. Są to maszyny z końca lat 60-tych, które dziś właściwie pozbawione są wartości bojowej. Wojska pancerne i zmechanizowane, mimo wysiłków podejmowanych ćwierć wieku temu, wciąż czekają na swojego następcę… Powstaje więc pytanie – czy warto dziś modernizować stare pojazdy? Swoją odpowiedź przygotowały Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne SA z Poznania.

Bojowy wóz piechoty BMP-1 (Obiekt 765) wszedł do służby w Armii Radzieckiej w 1966 roku. Wielu uważa go, nie do końca słusznie, za pierwowzór nowej klasy pojazdów bojowych, określanych na Zachodzie jako transportery opancerzone piechoty. Pojazd (BMP), aw Polsce proste rozwinięcie tłumaczenia jego skrótu - bojowe wozy piechoty. W tamtych czasach naprawdę potrafił robić wrażenie – był bardzo mobilny (prędkość na drodze asfaltowej do 65 km/h, w terenie teoretycznie do 50 km/h, zasięg przelotowy do 500 km na drodze asfaltowej) , w tym pływający, lekki (masa bojowa 13,5 tony), chronił żołnierzy i załogę przed ostrzałem z broni strzeleckiej i odłamkami oraz – w teorii – był bardzo silnie uzbrojony: 73-mm średniociśnieniowe działo 2A28 Grom, par. z 7,62-mm PKT oraz instalacją przeciwpancerną 9M14M z pojedynczym prowadzeniem Malyutka. Ten zestaw umożliwiał walkę nawet z czołgami w sprzyjających warunkach. W praktyce pancerz i pancerz szybko okazywały się zbyt słabe, a ze względu na ciasne wnętrze, jazda z dużymi prędkościami, zwłaszcza w terenie, bardzo męczyła żołnierzy. Tak więc kilkanaście lat później ZSRR przyjął na uzbrojenie swojego następcę, BMP-2. Na przełomie lat 80. i 90. pojawiły się także w Wojsku Polskim, w ilości pozwalającej na uzbrojenie dwóch batalionów (według ówczesnej liczby etatów), ale po dekadzie eksploatacji rzekomo nietypowe pojazdy zostały sprzedane za granicę. Wtedy zaczęły się trwające do dziś przeciwności losu, związane na przemian z poszukiwaniem nowoczesnego następcy BVP-1 lub modernizacją istniejących maszyn.

BVP-1 - nie modernizujemy, bo za chwilę...

W ciągu pierwszych dwóch dekad po rozpadzie Układu Warszawskiego przygotowano w Polsce kilka różnych propozycji modernizacji BVP-1. Największe szanse na realizację miał program Puma, który trwał od 1998 do 2009 r. Założono doprowadzenie do nowego standardu 668 pojazdów (12 dywizji, grudzień 2007), następnie liczbę tę zmniejszono do 468 (osiem dywizji i rozpoznawczych., 2008), następnie do 216 (cztery bataliony, październik 2008) i wreszcie do 192 (lipiec 2009). Jeszcze w 2009 roku, przed testowaniem demonstratorów z różnymi typami niezamieszkanych wież, zakładano, że zmodernizowany BVP-1 będzie działał do 2040 roku. Testy były niejasne, ale planowane koszty były wysokie, a możliwy efekt mizerny. W związku z tym program został zakończony na etapie prototypu, aw listopadzie 2009 roku z wykazu programów operacyjnych zawartych w Warunkach wyłączono zapis na modernizację BVP-1 do standardu Puma-1 z nowym zdalnie sterowanym systemem wieżowym odniesienia. Plan modernizacji Sił Zbrojnych RP na lata 2009-2018 Poza analizą przeprowadzonych testów i związanym z tym wzrostem zdolności bojowych, powodem rezygnacji z Pumy-1 było rychłe pojawienie się w Wojsku Polskim następcy byupów…

Rzeczywiście, równolegle podjęto próbę znalezienia takiego pojazdu. Z różnych względów, w tym finansowych i organizacyjnych, okazało się to niemożliwe, pomimo składania licznych projektów krajowych (m.in. BWP-2000, IFW na bazie UMPG czy programu Chariot) i zagranicznych (np. CV90).

Wydaje się, że tylko program Borsuk NBPRP, realizowany od 24 października 2014 r. przez polski przemysł zbrojeniowy, może zakończyć się sukcesem. Jednak w 2009 roku BVP-1 nie zostały zmodernizowane, a teraz, w 2019 roku, nie stały się magicznie nowocześniejsze i mniej zużyte, a na pierwsze borsuki wejdą do służby jeszcze co najmniej trzy lata. usługi. Dużo czasu zajmie też zastąpienie BWP-1 w większej liczbie dywizji. Obecnie Wojska Lądowe dysponują 23 batalionami zmotoryzowanymi, każdy z 58 wozami bojowymi. W ośmiu z nich BWP-1 zostały lub zostaną w najbliższym czasie zastąpione przez kołowe wozy bojowe Rosomak, co oznacza, że ​​teoretycznie, aby całkowicie zastąpić BWP-870, 1 Borsuków powinien być produkowany tylko w wariancie BMP – i powinna powstać 19 brygada zmechanizowana, jeśli ona też nie dopadnie Wolverine'a. Można ostrożnie założyć, że BWP-1 pozostanie u polskich żołnierzy po 2030 roku. Aby maszyny te dawały użytkownikom realne możliwości na współczesnym polu walki, Poznań Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne SA, należące do Grupy Kapitałowej PGZ, przygotowały ofertę na kolejną w swojej historii modernizację starego „bewup”.

Propozycja Poznania

Firma z Poznania jak zwykle przy tego typu projektach zaoferowała szeroki pakiet modernizacyjny. Zmiany powinny objąć wszystkie kluczowe obszary. Najważniejsze jest zwiększenie poziomu ochrony i siły ognia. Dodatkowy pancerz, przy zachowaniu zdolności do pływania, powinien zapewniać odporność balistyczną na poziomie 3 wg STANAG 4569A, choć celem jest osiągnięcie poziomu 4. Odporność na miny powinna odpowiadać poziomowi 1 (ochrona przed małymi materiałami wybuchowymi) wg STANAG 4569B - więcej nie można uzyskać bez poważnej ingerencji w strukturę i utraty zdolności pływania. Bezpieczeństwo pojazdów można poprawić instalując system detekcji promieniowania laserowego SSP-1 „Obra-3” lub podobny, a także stosując nowoczesny system ochrony przeciwpożarowej. Zwiększenie siły ognia powinno zapewnić zastosowanie nowej niezamieszkałej wieży. Jego wybór nie jest łatwy ze względu na znaczne ograniczenia wagowe, dlatego podczas 30. INPO został zaprezentowany zdalnie sterowany pojazd Kongsberg Protector RWS LW-600 ważący zaledwie około 30 kg. Jest uzbrojony w armatę napędową Northrop Grumman (ATK) M230LF kal. 64 mm (wariant armaty śmigłowca szturmowego AH-30 Apache) strzelającą amunicją 113 × 7,62 mm i karabin maszynowy kal. 805 mm. Główne uzbrojenie zostało ustabilizowane. Opcjonalnie ze stacją można zintegrować wyrzutnię przeciwpancernych pocisków kierowanych Raytheon / Lockheed Martin Javelin (i była prezentowana w tej konfiguracji), a także Rafael Spike-LR, MBDA MMP czy np. krajową Pirata. Niezwykła amunicja o prędkości początkowej 1080 m/s (wobec 30 m/s dla tej samej amunicji 173×2 mm HEI-T) może stać się zdecydowanym problemem. Niemniej jednak, jeśli przyjąć optymistycznie, przeciwko rosyjskiemu BMP-3/-300 (przynajmniej w podstawowych modyfikacjach) na dystansach charakterystycznych dla środkowoeuropejskiego teatru działań, jest on dość skuteczny, a możliwości użycia systemów przeciwpancernych nie należy być zapomnianym. Alternatywnie można użyć innych lekkich niezamieszkałych wieżyczek, takich jak Midgard 30 ze słoweńskiej Valhalla Turrets, uzbrojonej w brytyjskie działo 30 mm Venom LR firmy AEI Systems, również wyposażone w amunicję 113 x XNUMX mm.

Poprawiono również jeden z głównych problemów pojazdu - szczelność i ergonomię przedziału wojskowego. Dach auta jest podniesiony (co przypomina nieco ukraińskie rozwiązania), dzięki czemu uzyskano sporo dodatkowej przestrzeni. Docelowo zbiornik paliwa zostaje przesunięty w stronę przedziału silnikowego (przed przedziałem wojskowym po prawej burcie), podobnie przesunięto (i wymieniono na nowe) pozostałe instrumenty w środkowej części przedziału wojskowego. . Wraz z usunięciem starego kosza wieży stworzy to dodatkowe miejsce na wyposażenie i broń. Załoga składa się z dwóch do trzech osób plus sześciu spadochroniarzy. Zmian będzie więcej – kierowca otrzyma nową tablicę przyrządów, wszyscy żołnierze otrzymają nowoczesne fotele amortyzowane, pojawią się też stojaki i uchwyty na broń i wyposażenie. Zwiększoną świadomość sytuacyjną zapewnią nowoczesne urządzenia obserwacji i naprowadzania wieżyczki, a także dookólny system obserwacji (np. SOD-1 Atena) czy nowoczesne systemy łączności wewnętrznej i zewnętrznej oraz wsparcie informatyczne (np. BMS). Wzrost masy samochodu zostałby zrekompensowany przez: wzmocnienie podwozia, zastosowanie nowych gąsienic, czy wreszcie wymianę starego silnika UTD-20 na mocniejszy (240 kW / 326 KM) silnik MTU 6R 106 TD21, znany Na przykład. od Jelcha 442.32 4×4. Zostanie on zintegrowany z układem napędowym z obecną skrzynią biegów.

Modernizacja czy reanimacja?

Można zadać sobie pytanie – czy w tak przestarzałym aucie ma sens wdrażanie tylu nowoczesnych rozwiązań (nawet ograniczonej ich liczby, bez np. SOD czy BMS)? Nie na pierwszy rzut oka, ale w perspektywie średnio- i długoterminowej nowoczesny sprzęt, taki jak niezamieszkana wieża, można przenieść na inne maszyny. Idąc za tym przykładem, stanowisko RWS LW-30 zostało zaprezentowane na samochodzie pancernym JLTV lub transporterze gąsienicowym AMPV. Dlatego w przyszłości można go znaleźć na Pegasusie (jeśli kiedykolwiek zostanie kupiony…) lub na pomocniczych wariantach Borsuka, zamiast pozycji o WAGU 12,7 mm. Podobnie interpretować można elementy wyposażenia radioelektronicznego (stacje radiowe) czy systemy obserwacji i wyznaczania celów. Praktyka ta stosowana jest w wielu krajach bogatszych niż Polska.

WZM SA na pewno ma bardzo ciekawy pomysł co zrobić z maszynami bazującymi na BWP-1. Fabryki w Poznaniu modernizują już bojowe wozy rozpoznawcze BWR-1S (patrz WiT 10/2017) i BWR-1D (patrz WiT 9/2018) i mają duże doświadczenie z tymi pojazdami, wykonując ich konserwację i naprawy . naprawa, a także ich modernizacja do standardu „Puma” i „Puma-1”. W przyszłości na bazie zmodernizowanego BVP-1 mogą powstać pojazdy specjalistyczne, czego przykładem jest propozycja w programie Ottokara Brzozy, gdzie zmodernizowany BVP-1, częściowo ujednolicony z opisaną powyżej propozycją modernizacji (np. ta sama elektrownia, sieć teleinformatyczna, przystosowana do instalacji BMS itp.) staną się bazą dla niszczyciela czołgów. Możliwości jest więcej - na bazie BVP-1 można zbudować pojazd ewakuacji pogotowia, artyleryjski pojazd rozpoznawczy (w tym interakcję z niszczycielem czołgów), bezzałogowy lotniskowiec (z BSP DC01 „Fly” firmy Droni pojazd był prezentowany na biznesowym Forum Sukcesu w Poznaniu) czy nawet bezzałogowy pojazd bojowy, współpracujący w przyszłości z Borsukiem, a także RCV z OMFV. Przede wszystkim jednak modernizacja, nawet w stosunkowo niewielkich ilościach (np. 250-300 sztuk), pozwoliłaby polskiej piechocie zmotoryzowanej przetrwać okres między przyjęciem Borsuka a wycofaniem ostatniego BMP-1, natomiast zachowując realną wartość bojową. Oczywiście zamiast ulepszać można wybrać upgrade, tak jak w przypadku T-1, ale wtedy użytkownik zgadza się na dalsze korzystanie ze sprzętu, którego większość parametrów nie odbiega od maszyn z czasów zimnej wojny. .