Główny czołg bojowy Typ 90
Główny czołg bojowy Typ 90
Opracowany przez Mitsubishi system kierowania ogniem obejmuje dalmierz laserowy, stabilizowane w jednej płaszczyźnie urządzenia obserwacyjno-naprowadzające działonowego (wyprodukowane przez Nikon Corporation), panoramiczne urządzenia obserwacyjno-naprowadzające dowódcy stabilizowane w dwóch płaszczyznach (wyprodukowane przez firmę Fuji Photo optical), termowizyjny imager („firma Fujitsu”), cyfrowy komputer balistyczny, system automatycznego śledzenia celu oraz zestaw czujników. Elektroniczny komputer balistyczny automatycznie uwzględnia poprawki na prędkość celu, boczny wiatr, zasięg celu, przechylenie osi czopu działa, temperaturę powietrza i ciśnienie atmosferyczne, prędkość własną czołgu i zużycie lufy. Korekty na temperaturę wsadu i rodzaj śrutu wprowadza się do niego ręcznie. Kontrola funkcjonowania systemu kierowania ogniem realizowana jest za pomocą wbudowanego automatycznego systemu.
Karabin maszynowy kal. 7,62 mm z armatą, przeciwlotniczy karabin maszynowy M12,7NV kal. 2 mm na dachu wieży oraz sześć wyrzutni granatów dymnych zainstalowano jako broń pomocniczą i dodatkową. Obaj członkowie załogi umieszczeni w wieży czołgu mogą sterować bronią pomocniczą. Jednak system kierowania ogniem daje pierwszeństwo poleceniom dowódcy. Pistolet jest stabilizowany w dwóch płaszczyznach, celowanie odbywa się za pomocą w pełni elektrycznych napędów. System kierowania ogniem (SKO) uzupełnia system ostrzegania o napromieniowaniu czołgu wiązką laserową systemów przeciwpancernych do niszczenia pojazdów opancerzonych.
Dzięki zamkniętemu układowi hydraulicznemu z centralną pompą istnieje możliwość regulacji kąta pochylenia czołgu w płaszczyźnie podłużnej, co rozszerza możliwości nakierowania działa na cel bez zwiększania wysokości czołgu.
Zawieszenie czołgu jest hybrydowe: zawiera zarówno hydropneumatyczne serwomotory, jak i wały skrętne. Siłowniki hydropneumatyczne są zamontowane na dwóch przednich i dwóch ostatnich kołach jezdnych z każdej strony. Dzięki zamkniętemu układowi hydraulicznemu z centralną pompą istnieje możliwość regulacji kąta pochylenia czołgu w płaszczyźnie podłużnej, co rozszerza możliwości nakierowania działa na cel bez zwiększania wysokości czołgu, a także prześwit w zakresie od 200 mm do 600 mm.
Podwozie zawiera sześć dwuspadowych kół jezdnych i trzy rolki podporowe na pokładzie, tylne koła napędowe i przednie prowadnice. Według niektórych informacji dla czołgu Typ 90 opracowano dwa rodzaje gąsienic, które należy stosować w zależności od warunków eksploatacji czołgu.
Czołg wyposażony jest w dwusuwowy, 10-cylindrowy, turbodoładowany silnik wysokoprężny w kształcie litery V, chłodzony cieczą, rozwijający moc 1500 KM przy 2400 obr/min, hydromechaniczną skrzynię biegów z blokowanym zmiennikiem momentu obrotowego, planetarną skrzynię biegów oraz hydrostatyczną skrzynię biegów w ruchu wahadłowym prowadzić samochód.
Masa przekładni nie przekracza 1900 kg, w sumie przy masie silnika równej 4500 kg, co odpowiada światowym standardom. W sumie japoński przemysł zbrojeniowy wyprodukował około 280 czołgów tego typu. Pojawiają się informacje o ograniczeniu produkcji czołgu, m.in. z powodu jego wysokich kosztów – 800 mln jenów (około 8 mln dolarów) kosztu jednego pojazdu, Japonia planuje zainwestować uwolnione środki w krajowe systemy obrony przeciwrakietowej.
Na bazie podwozia czołgu Typ 90 opracowano pojazd wsparcia technicznego o tym samym oznaczeniu (jak widać, w Japonii dopuszcza się istnienie różnych pojazdów o tym samym indeksie).
Charakterystyka działania głównego czołgu bojowego Typ 90
Źródła:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Natychmiast po stworzeniu czołgu Typ 74 (moralnie przestarzałego niemal na etapie projektowania) japońskie dowództwo wojskowe postanawia stworzyć potężniejszy, nowoczesny czołg, w całości wyprodukowany w japońskich zakładach produkcyjnych. Ten pojazd bojowy miał być w stanie konkurować na równych warunkach z głównym radzieckim czołgiem T-72. W rezultacie tworzenie TK-X-MBT (indeks maszyn) rozpoczęło się w 1982 roku, w 1985 roku powstały dwa prototypy czołgu, w 1989 roku projekt został zakończony, w 1990 roku czołg został przyjęty na uzbrojenie armii japońskiej. Oryginalnym japońskim rozwiązaniem jest automatyczna ładowarka opracowana przez firmę Mitsubishi. Zautomatyzowany magazyn amunicji znajduje się w zagospodarowanej niszy wieży. W momencie ładowania działo musi być zablokowane w pozycji poziomej względem dachu wieży, co odpowiada zerowemu kątowi elewacji. Załoga czołgu jest oddzielona od amunicji przegrodą pancerną, aw dachu wnęki wieży znajdują się panele wyrzutnikowe, co przyczynia się do zwiększenia poziomu ochrony czołgu.
