Nissan Sunny - „zabawny”, ale nudny
Może 15-16 miesięcy. Rude loki opadają raz za razem na jej śliczną buzię i zamykają cudowne niebiesko-zielonkawe oczy. Niemal od rana do wieczora, z krótkimi przerwami na sen, może biegać po mieszkaniu, nękać leniwego kota i organoleptycznie sprawdzać każdy przedmiot, który wpadnie w ręce jej małych rączek. Sunny, przyjaciele wybrali to imię dla swojego dziecka. "Doskonały!" Pomyślałem, kiedy zobaczyłem ją po raz pierwszy. „Z takim imieniem ciemne chmury nie chowają się nad tobą”, myślałem za każdym razem, gdy jej oczy światowego zainteresowania spoglądały na tego znudzonego kota.
Japońscy marketingowcy Nissana z pewnością przyjęli to samo założenie. Kiedy w 1966 roku zaprezentowali światu nowy model swojego subkompaktu, nadając jej ten przydomek, automatycznie stworzyli aureolę szczęścia wokół samochodu i jego właściciela. W końcu jak możesz czuć się nieszczęśliwy w takim samochodzie?
Szkoda, że Sunny nie ma już w salonach Nissana. Szkoda, że zrezygnowano z tak wesołej motoryzacyjnej nazwy na rzecz nudno brzmiącego Almery. Szkoda, bo coraz mniej jest samochodów, których nazwa niesie ze sobą pozytywną energię.
Sunny pojawił się po raz pierwszy w 1966 roku. W rzeczywistości nie był to nawet Nissan, ale Datsun. I tak kolejno, poprzez generacje B10 (1966 - 1969), B110 (1970 - 1973), B210 (1974 - 1978), B310 (1979 - 1982), Nissan utknął w plątaninie niezależnie tworzonych „Nissan / Datsun / Nissan ”. Wreszcie w 1983 roku, wraz z wprowadzeniem samochodu nowej generacji, wersji B11, nazwa Datsun została całkowicie porzucona, a Nissan Sunny zdecydowanie stał się… Nissanem Sunny.
Tak czy inaczej, wraz z generacją B11, produkowaną w latach 1983-1986, era kompaktowego Nissana z napędem na tylne koła dobiegła końca. Nowy model nie tylko zmienił nazwę i wyznaczył nowy kierunek technologiczny, ale także stał się przełomem w dziedzinie jakości. Lepsze materiały we wnętrzu, przyjazna dla kierowcy kabina, wiele stylów nadwozia, nowoczesne układy napędowe – Nissan coraz bardziej przygotowywał się do wejścia na europejski rynek pod presją.
I tak się stało – w 1986 roku w Europie została wprowadzona pierwsza/następna generacja Sunny, która na rynku europejskim otrzymała oznaczenie N13, a poza Europą była sygnowana symbolem B12. Obie wersje, europejska N13 i azjatycka B12, stanowiły jedność techniczną i technologiczną, ale nadwozie wersji europejskiej zostało zaprojektowane niemal od podstaw, aby zaspokoić gusta wymagającego klienta.
W 1989 roku wprowadzono japońską wersję Nissana Sunny B13, na którą Europa musiała czekać do 1991 roku (Sunny N14). Samochody różniły się od siebie tylko nieznacznie i napędzane były tymi samymi jednostkami napędowymi o nieco innej mocy. To właśnie ta generacja sprawiła, że Sunny stał się synonimem niezawodnej japońskiej inżynierii. W statystykach niezawodności, a także według opinii właścicieli, Sunny N14 jest uważany za jeden z najlepszych i najtrwalszych samochodów japońskiego koncernu. Niestety ascetyczny charakter, a nawet ascetyczne wyposażenie sprawiały, że auto spełniało swoje główne zadanie, jakim był transport z punktu A do punktu B, ale nie oferowało nic więcej. Taki niezniszczalny „koń pociągowy”…
W 1995 roku przyszedł czas na następcę o imieniu… Almera. Przynajmniej w Europie model jest nadal produkowany w Japonii pod tą samą nazwą. A teraz niestety na rynku europejskim życie jednego z najbardziej „zabawnych” aut na rynku dobiegło końca. Przynajmniej z nazwy...
