Łabędzie, czyli długa historia budowy statków szkoleniowych cz. 2

ORP "Wodnik" w 1977 r. manewruje przed kolejnym wyjściem w morze. Kolekcja zdjęć Muzeum MV / Stanislav Pudlik

Poprzedni numer „Mórza i Okrętów” przedstawiał długą i niejasną historię projektowania okrętów szkolnych dla Marynarki Wojennej RP. Losy statków pod kryptonimem „Łabędź” trwają poniżej.

Po 15 latach prób, zmiany koncepcji i wymagań, w 888 roku dwa okręty szkoleniowe Projektu 1976 zostały przeniesione do Akademii Marynarki Wojennej (VMAV).

Opis struktury

Statki projektu 888 otrzymały stalowy kadłub z poprzecznym systemem usztywniania, w pełni spawany ręcznie, półautomatycznie lub automatycznie. Jednostki zbudowano metodą blokową, kadłub z trzech sekcji, a sterówka z pięciu. Styki montażowe są umieszczone w tej samej płaszczyźnie. Boki otrzymały również poprzeczny system wiązań, a nadbudówka (forcastle) i sadzonki były mieszane. W środkowej części kadłuba zaprojektowano podwójne dno, wykorzystywane głównie do różnych zbiorników serwisowych. Jednostki otrzymały po obu stronach stępki przeciwstępkowe, rozciągające się od 27 do 74 wręg, tj. od 1,1. do 15. przedziału. Na głównym pokładzie, w obrębie sterówki (dolnej), dodano nadburcie o wysokości XNUMX m. Projektanci dali gwarancję, że bloki będą niezatapialne w dwóch komorach. Zgodnie z przepisami mogą pływać w dowolnym miejscu na świecie. Można dodać XNUMX ton balastu, aby poprawić stabilność projektu.

Kadłub posiada 10 poprzecznych grodzi wodoszczelnych dzielących jego wnętrze na 11 przedziałów. Grodzie te znajdują się na wręgach 101, 91, 80, 71, 60, 50, 35, 25, 16 i 3 - patrząc od dziobu, gdyż numeracja grodzi zaczyna się od rufy. W przedziałach kadłuba, patrząc ponownie od dziobu, rozmieszczone są następujące pomieszczenia:

• Komora I - skrajny łuk zawiera tylko zapas farby;

• Przedział II – podzielony na dwa magazyny, pierwszy na łańcuchy kotwiczne (komory łańcuchowe), drugi na części zamienne;

• Oddział III – zajął magazyn elektryczny i pomieszczenia mieszkalne dla 21 kadetów;

• przedział IV – tu z kolei zaprojektowano pomieszczenia mieszkalne dla 24 podchorążych oraz regał amunicyjny z podajnikiem, wychowany w środku symetrii podłużnej kadłuba;

• przedział V – po bokach znajdują się dwa pomieszczenia mieszkalne, każdy dla 15 marynarzy, a centralnie w płaszczyźnie symetrii znajduje się przetwornica i sztab artylerii;

• Przedział VI – podzielony na dwie kwatery mieszkalne po 18 kadetów każda i wciśnięty między nie żyroskop;

• VII przedział – pierwsza z trzech maszynowni, mieści oba silniki główne;

• Komora VIII – oto mechanizmy tzw. elektrownia pomocnicza z trzema blokami oraz kotłownia z pionowym kotłem wodnorurowym na potrzeby własne;

• Przedział IX – w nim na całej szerokości kadłuba znajduje się NCC, centrum sterowania maszynownią, a dalej przedział hydroforowy i maszynownia magazynu produktów zimnych;

• Przedział X – w całości zajęty przez duży magazyn chłodniczy, podzielony asortymentowo;

• Przedział XI - pomieszczenie na elektrohydrauliczną maszynę sterową oraz magazynki ze sprzętem ratunkowym i przeciwchemicznym.

Pokład główny zajmuje nadbudówka, ciągnąca się od dziobu do śródokręcia, która następnie płynnie przechodzi w pierwszy poziom nadbudówki. Ponownie, idąc z dziobu w tej nadbudówce, zarysowano następujące przesłanki: w forpiku, co chyba nikogo nie zdziwi, znajdował się magazyn bosmana; za nim duża łazienka z toaletami, umywalnia, garderoba, pralnia, suszarka, magazyn na brudną bieliznę i magazyn na środki piorące; dalej, po obu stronach korytarza, jeden salon dla sześciu kadetów i pięciu dla chorążych i podoficerów (trzech lub czterech). Na prawej burcie znajduje się miejsce na bibliotekę z czytelnią, mesę podoficerską oraz duży oddział dla kadetów i marynarzy. Ostatnie pomieszczenie można łatwo przekształcić w salę lekcyjną. Po drugiej stronie znajduje się mesa oficerska, będąca jednocześnie salonem reprezentacyjnym statku. Do obu jadalni dołączono spiżarnie.