Flyvevåbnet, aby przejść na F-35A Lightning II
Dania była jednym z pierwszych użytkowników F-16 w Europie, kupując łącznie 77 samolotów F-16A i B.
12 maja duński rząd ogłosił rozstrzygnięcie międzynarodowego przetargu na wybór nowego typu wielozadaniowego samolotu bojowego, który zastąpi eksploatowane od lat 80. pojazdy F-16AM/BM. Laur zwycięstwa trafił do koncernu Lockheed Martin, który zaoferował Kopenhadze swój najnowszy produkt, F-35A Lightning II. Tym samym Duńczycy staną się piątym europejskim użytkownikiem tego projektu i dołączą do Wielkiej Brytanii, Holandii, Włoch i Norwegii.
Dania była jednym z pierwszych czterech europejskich użytkowników wielozadaniowych samolotów bojowych General Dynamics F-16 (po Holandii, Belgii i Norwegii).
Początkowo Kopenhaga zamówiła 46 F-16A i 12 dwumiejscowych B, które zostały dostarczone z belgijskiej linii montażowej do zakładów SABCA w Charleroi. Pierwszy wszedł do służby 28 stycznia 1980 r., a cała dostawa została zakończona do 1984 r. W sierpniu 1984 r. zakupiono kolejną partię dwunastu samolotów (osiem A i cztery B), które z kolei zbudowano w fabryce Fokker w Holandii i dostarczony w latach 1987-1989. W kolejnej dekadzie, tym razem z amerykańskiej nadwyżki sprzętu, siedem kolejnych maszyn Block 15 (sześć A
i jeden B). Po upadku Układu Warszawskiego i zakończeniu zimnej wojny Duńczycy zaczęli intensywnie wykorzystywać swoje samochody w działalności ekspedycyjnej. W tym kontekście użycie F-16 w operacjach bojowych nad Jugosławią (1999), Afganistanem (2002-2003), Libią (2011) czy – od 2014 roku – przeciwko tzw. Państwo islamskie. Ponadto w ramach zobowiązań sojuszniczych realizują operacje rotacyjne w ramach natowskiej misji policyjnej nad Islandią i krajami bałtyckimi.
Na przełomie wieków duńskie pojazdy zostały zmodernizowane w ramach programu MLU, co zbliżyło ich wyposażenie i możliwości bojowe do późniejszych wersji F-16C/D, a także wydłużyło ich żywotność. Jednak ze względu na koszt starzejącego się sprzętu rozpoczęto stopniowe zmniejszanie liczby samolotów w jednostkach bojowych. Obecnie w służbie pozostaje około 30 samolotów, które stanowią wyposażenie dwóch eskadr.
Prace związane z wymianą F-16 na nowy projekt zostały zatwierdzone przez rząd w 2005 roku. Wcześniej, w 1997 roku, Dania przystąpiła do programu F-35 jako partner III poziomu z wkładem ok. 120 mln USD, co pozwoliło na składanie zamówień u lokalnych firm (m.in. Terma produkuje wiszące tace na kształtowniki 25 mm, które będą stosowane na F-35B i F-35C, inne firmy dostarczają konstrukcje kompozytowe i kable), a jeden z duńskich F-16 z pilotem bierze udział w lotach testowych w Bazie Sił Powietrznych Edwards w Kalifornii.
Swój udział w konkursie zgłosili wszyscy zachodni producenci naddźwiękowych pojazdów wielozadaniowych. Wkrótce, w 2008 roku, dwa z nich – szwedzki Saab i francuski Dassault – wyszły z produkcji. Powodem tego kroku była analiza przesłanek, która zdaniem przedstawicieli obu firm przemawiała za produktem Lockheed Martin. Mimo to konsorcjum Eurofighter GmbH i koncern Boeing przystąpiły do walki z faworytem. Jednak w 2010 r. procedura została wstrzymana ze względów budżetowych i… operacyjnych. Analizy z tamtych czasów wykazały, że F-16MLU nie wymagał pilnej wymiany i mógł pozostawać w służbie w stosunkowo dużej liczbie przez kilka lat. Według anegdotycznych informacji Boeing otrzymał najwyższe oceny od komisji oceniającej wnioski, która została doceniona za pakiet wynagrodzeń i dojrzałość projektu. Tego samego nie można było powiedzieć o F-35, który w tym czasie był wciąż atakowany przez kręgi polityczne i media z powodu dalszych opóźnień w procesie badawczo-rozwojowym i zwiększonych kosztów programu.
Procedura została wznowiona w 2013 roku, a nowy samolot ma wejść do służby w latach 2020-2024. i osiągnie gotowość operacyjną około 2027 roku. Wstępne zapotrzebowanie określono na 34 pojazdy. Ponownym udziałem w konkursie zainteresowane są trzy organizacje: Lockheed Martin, Boeing i Eurofighter GmbH. Co ciekawe, św. Louie oferował Super Horneta tylko w dwumiejscowej wersji F, co może być mylące, zwłaszcza że nie słyszeliśmy o podobnej ofercie ze strony europejskiego konsorcjum. Być może marketerzy Boeinga założyli, że dwuosobowa załoga wykonuje lepsze misje bojowe ze względu na rozdzielenie funkcji w locie. Być może australijskie doświadczenie również odegrało tu pewną rolę. Canberra nabyła tylko dwumiejscowe Super Hornety dla RAAF, które otrzymały korzystne oceny osiągów.
