Druga strona księżyca
Niewidoczna strona Księżyca jest oczywiście oświetlana przez Słońce w taki sam sposób, jak tzw. strona, tyle że nie można jej zobaczyć z Ziemi. Z naszej planety można obserwować łącznie (ale nie jednocześnie!) 59% powierzchni Księżyca, a pozostałe 41%, należące do tzw. dalekiej strony, było możliwe jedynie przy użyciu sond kosmicznych. I nie można tego zobaczyć, ponieważ czas obrotu Księżyca wokół własnej osi jest dokładnie taki sam, jak czas jego obrotu wokół Ziemi.
Gdyby Księżyc nie obracał się wokół własnej osi, wówczas punkt K (wybrany przez nas punkt na tarczy Księżyca), początkowo widoczny w centrum tarczy, po tygodniu znalazłby się na krawędzi Księżyca. Tymczasem Księżyc wykonując ćwierć obrotu wokół Ziemi, jednocześnie obraca się wokół własnej osi o ćwierć obrotu, dlatego punkt K nadal znajduje się w środku dysku. Zatem dla dowolnej pozycji Księżyca punkt K będzie znajdował się w środku dysku właśnie dlatego, że Księżyc krążąc wokół Ziemi pod pewnym kątem, obraca się również wokół siebie pod tym samym kątem.
Te dwa ruchy, obrót Księżyca i jego ruch wokół Ziemi, są całkowicie niezależne od siebie i mają dokładnie ten sam okres. Naukowcy sugerują, że to wyrównanie nastąpiło w wyniku silnego uderzenia Ziemi w Księżyc na przestrzeni kilku miliardów lat. Pływy uniemożliwiają obrót każdego ciała, więc spowolniły także obrót Księżyca, aż zbiegł się on z czasem jego obrotu wokół Ziemi. W tym stanie rzeczy fala pływowa nie rozprzestrzenia się już po powierzchni Księżyca, przez co zniknęło tarcie uniemożliwiające jej obrót. W ten sam sposób, choć w znacznie mniejszym stopniu, przypływy i odpływy spowalniają obrót Ziemi wokół własnej osi, który w przeszłości powinien być nieco szybszy niż obecnie.
Księżyc
Ponieważ jednak masa Ziemi jest większa niż masa Księżyca, tempo zwalniania obrotu Ziemi było znacznie mniejsze. Jest prawdopodobne, że w odległej przyszłości obrót Ziemi będzie znacznie dłuższy i będzie zbliżony do czasu obrotu Księżyca wokół Ziemi. Jednakże naukowcy z Massachusetts Institute of Technology uważają, że Księżyc pierwotnie poruszał się po orbicie eliptycznej, a nie kołowej, z rezonansem 3:2, tj. Na każde dwa obroty orbity przypadały trzy obroty wokół jej osi.
Według naukowców stan ten musiał trwać zaledwie kilkaset milionów lat, zanim siły pływowe spowolniły rotację Księżyca do obecnego rezonansu kołowego 1:1. Strona, która zawsze jest zwrócona w stronę Ziemi, bardzo różni się wyglądem i fakturą od drugiej strony. Skorupa po bliższej stronie jest znacznie cieńsza, z rozległymi polami długo utwardzonego ciemnego bazaltu zwanego marią. Niewidoczna z Ziemi strona Księżyca pokryta jest znacznie grubszą skorupą z licznymi kraterami, ale jest na niej niewiele mórz.
