Bokser w krainie kangurów
13 marca premier Australii ogłosił wybór Boxera CRV jako następcy pojazdów ASLAV w programie Land 400 Phase 2.
Od kilku lat rośnie strategiczne znaczenie regionu Pacyfiku, głównie ze względu na rosnącą potęgę Chińskiej Republiki Ludowej. Aby przynajmniej częściowo zrekompensować rozwój Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, Australia zdecydowała się również na wdrożenie kosztownego programu modernizacji własnej armii. Oprócz szeroko zakrojonej modernizacji floty i lotnictwa siły lądowe powinny również otrzymać nowe możliwości. Najważniejszym dla nich programem modernizacyjnym jest Land 400, wieloetapowy program zakupu nowych wozów bojowych i wozów bojowych.
Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku podjęto decyzję o reorganizacji i modernizacji armii australijskiej, opierając się m.in. na doświadczeniach udziału w konfliktach w Iraku i Afganistanie. Program, znany jako Plan Beer-Szeby, został ogłoszony w 2011 roku i obejmował zmiany zarówno w regularnych (1 Dywizja), jak i rezerwowych (2 Dywizja). W ramach 1 dywizji zreorganizowano 1, 3 i 7 brygadę, jednocząc swoją organizację. Każdy z nich składa się obecnie z: pułku kawalerii (a właściwie mieszanego batalionu z czołgami, kołowymi i gąsienicowymi transporterami opancerzonymi), dwóch batalionów lekkiej piechoty i pułków: artylerii, inżynierii, łączności i tyłów. Realizują 36-miesięczny cykl gotowości, podczas którego każda z brygad znajduje się naprzemiennie w fazie „zerowej” (szkolenie indywidualne i grupowe), fazie gotowości bojowej i fazie pełnej gotowości do skierowania na teatr działań, każdy etap obejmuje okres 12 miesięcy. Wraz z brygadami wsparcia i 2. dywizją (rezerwa aktywna) Australijskie Siły Obronne liczą około 43 600 żołnierzy. Zakończenie restrukturyzacji dywizji formalnie zakończyło się 28 października 2017 r., choć opublikowana rok wcześniej australijska Biała Księga Obronna sugeruje, że zmiany będą m.in. kontynuowane. na pozyskanie nowych systemów rozpoznania i łączności, a wprowadzenie nowej broni wpłynie również na strukturę jednostek bojowych.
Podstawowym wyposażeniem jednostek, obok nowoczesnych bojowych wozów opancerzonych Thales Australia Hawkei i MRAP Bushmaster, są zakupione w latach 1995-2007 kołowe transportery opancerzone ASLAV. w siedmiu modyfikacjach (253 samochody), tj. lokalna wersja MOWAG Piranha 8×8 i Piranha II/LAV II 8×8 produkcji GDLS Canada, amerykańskie transportery gąsienicowe M113 w modyfikacjach M113AS3 (o poprawionych właściwościach trakcyjnych i dodatkowym opancerzeniu, 91 pojazdów) i AS4 (rozszerzony, zmodyfikowany AS3, 340 ), a na koniec czołgi podstawowe M1A1 Abrams (59 pojazdów). Poza wspomnianymi wcześniej lżejszymi, lokalnie produkowanymi pojazdami kołowymi, flota pojazdów bojowych armii australijskiej znacznie odbiega od dzisiejszych standardów. Przestarzałe transportery kołowe i gąsienicowe mają zostać zastąpione pojazdami nowszej generacji w ramach ogromnego programu zamówień dla lokalnych sił zbrojnych o wartości 10 miliardów dolarów australijskich (1 USD = 0,78).
Ziemia 400
Pierwsze kroki w kierunku pozyskania nowych wozów bojowych Canberra podjęto w 2010 roku. Następnie MON otrzymało propozycję od BAE Systems (listopad 2010) dotyczącą możliwości wyposażenia armii australijskiej w transportery gąsienicowe Armadillo (na bazie CV90 BMP) oraz pojazdy klasy MRAP RG41. Oferta została jednak odrzucona. Program Land 400 został ostatecznie zatwierdzony przez parlament australijski w kwietniu 2013 roku. ze względu na kontrowersje dotyczące szacowanego kosztu programu (10 mld AUD, wobec przewidywanych przez niektórych ekspertów nawet 18 mld AUD; obecnie szacunki przekraczają 20 mld AUD), 19 lutego 2015 r. Sekretarz Obrony Kevin Andrews ogłosił oficjalne rozpoczęcie prac nad nowym etapem modernizacji wojsk lądowych. Jednocześnie do potencjalnych uczestników programu wysłano zapytania ofertowe (RFP, Request For Tender). Celem programu Land 400 (znanego również jako Land Combat Vehicles System) było pozyskanie i eksploatacja nowej generacji pojazdów opancerzonych o znacznie wyższych parametrach podstawowych (siła ognia, opancerzenie i mobilność), które zwiększają możliwości bojowe pojazdów opancerzonych. Armii Australijskiej, w tym dzięki możliwości korzystania z sieciocentrycznego środowiska informacyjnego pola bitwy. Systemy zakupione w ramach programów Land 75 i Land 125, będące procedurami zakupowymi na różne elementy systemów klasy BMS, powinny odpowiadać za koncentrację sieci.
Program podzielony jest na cztery fazy, przy czym faza 1 (koncepcyjna) została zakończona już w 2015 roku. Określono cele, początkowe terminy oraz skalę potrzeb i zamówień na pozostałe etapy. Zamiast tego uruchomiono fazę 2, czyli program zakupu 225 nowych pojazdów rozpoznania bojowego, czyli następców zbyt słabo opancerzonych i zbyt ciasnych ASLAV. Planowano również etap III (zakup 3 gąsienicowych bojowych wozów piechoty i pojazdów towarzyszących) oraz etap IV (stworzenie zintegrowanego systemu szkolenia).
Jak wspomniano, fazą 2 zainicjowaną w pierwszej kolejności był wybór następcy przestarzałego ASLAV-a, który zgodnie z założeniami programu powinien zostać wycofany do 2021 roku. W szczególności stwierdzono, że odporność przeciwminowa tych maszyn jest niewystarczająca. Duży nacisk położono również na poprawę wszystkich podstawowych parametrów auta. W kwestii mobilności trzeba było pójść na kompromis – następca ASLAV nie miał być pojazdem pływającym, w zamian mógł być lepiej chroniony i bardziej ergonomiczny pod względem załogi i żołnierzy. Odporność pojazdu o masie nie większej niż 35 ton musiała odpowiadać poziomowi 6 wg STANAG 4569A (choć dopuszczano pewne wyjątki), a odporność min poziomowi 4a/4b normy STANAG 4569B. . Zadania rozpoznawcze maszyn będą najprawdopodobniej związane z instalacją skomplikowanych (i kosztownych) sensorów: radaru pola walki, głowicy optoelektronicznej itp.
