Miecznik w stylu Meko
Model wielozadaniowej fregaty MEKO A-300 z wzorowym systemem walki. Statek ten stał się podstawą do opracowania projektu koncepcyjnego MEKO A-300PL, który jest rdzeniem oferty thyssenkrupp Marine.
Systemy w programie Miecznik.
Na początku lutego grupa polskich dziennikarzy miała okazję zapoznać się z propozycją niemieckiego holdingu stoczniowego thyssenkrupp Marine Systems, przygotowaną w odpowiedzi na program budowy fregaty dla Marynarki Wojennej RP o kryptonimie Miecznik. O technicznej stronie wstępnego projektu proponowanej platformy, jaką jest MEKO A-300, pisaliśmy już sporo na naszych łamach (WiT 10/2021 i 11/2021), więc przypomnimy tylko jej główne założenia. Zwrócimy większą uwagę na stronę przemysłową i korporacyjną oraz model biznesowy współpracy, które są ważną częścią niemieckiej propozycji dla Polski.
Holding stoczniowy thyssenkrupp Marine Systems GmbH (tkMS) jest częścią korporacji thyssenkrupp AG. Jest także właścicielem firmy Atlas Elektronik GmbH, producenta systemów elektronicznych do łodzi nawodnych i podwodnych. Jest także współzałożycielem konsorcjów takich jak kta Naval Systems AS (tkMS, Atlas Elektronik i Kongsberg Defence & Aerospace) do produkcji systemów kierowania walką okrętów podwodnych.
Fregata MEKO A-300 ma dwie „wyspy bojowe”, a wraz z nimi zwielokrotniane są systemy niezbędne do przetrwania statku i kontynuowania bitwy. Na dwóch nadbudówkach widoczne są anteny systemów elektronicznych, a pomiędzy nimi wyrzutnie rakiet przeciwokrętowych i przeciwlotniczych. Uwagę zwracają wgłębienia w bokach, pokryte siatkami Faradaya, które ograniczają efektywny obszar odbicia radarowego tych obszarów.
Portfolio TKMS w zakresie okrętów nawodnych klasy fregat obejmuje obecnie jednostki typu: MEKO A-100MB LF (fregata lekka), MEKO A-200 (fregata ogólna), MEKO A-300 (fregata wielozadaniowa) oraz F125 (fregata „ekspedycyjna”, zbudowana na zlecenie Deutsche Marine). W ciągu ostatnich 40 lat na podstawie projektów TKMS powstało lub jest budowane 61 fregat i 16 typów korwet oraz ich modyfikacje dla 13 flot świata. Spośród nich 54 są obecnie w służbie, w tym 28 w pięciu krajach NATO.
Filozofia tkMS wykorzystuje ewolucyjną spiralę projektową, co oznacza, że każdy nowy typ fregaty zaprojektowanej przez tkMS zachowuje to, co najlepsze w swoich poprzednikach i dodaje nowe techniki i technologie, a także cechy konstrukcyjne.
MEKO A-300PL dla Marynarki Wojennej
Propozycją tkMS jest projekt fregaty MEKO A-300PL, który jest wariantem A-300 spełniającym oryginalne założenia taktyczno-techniczne Mechnika. MEKO A-300 jest bezpośrednim następcą trzech fregat: MEKO A-200 (10 w budowie i w budowie, trzy serie), F125 (cztery w budowie) i MEKO A-100MB LF (cztery w budowie), a jego konstrukcja opiera się na cechach konstrukcyjnych wszystkich z nich. Zastosowany w jej konstrukcji system MEKO tj. MEhrzweck-KOmbination (kombinacja wielofunkcyjna) to pomysł oparty na modułowości uzbrojenia, elektroniki i innego niezbędnego wyposażenia wchodzącego w skład systemu walki, mający na celu ułatwienie dostosowania konkretnego rozwiązania do potrzeb danej floty, późniejszej obsługi oraz obniżenia kosztów zakupu i utrzymania.
Fregata MEKO A-300 charakteryzuje się: wypornością całkowitą 5900 ton, długością całkowitą 125,1 m, maksymalną szerokością 19,25 m, zanurzeniem 5,3 m, maksymalną prędkością 27 węzłów, zasięgiem > 6000 mil morskich. W jej konstrukcji zdecydowano się na zastosowanie układu napędowego CODAD (Combined Diesel And Diesel), który jest rozwiązaniem najbardziej opłacalnym w zakupie i najbardziej opłacalnym w cyklu życia fregaty. Ponadto zachowuje bardzo wysoki standard wytrzymałości mechanicznej i ma najmniejszy wpływ na rozmiar i złożoność konstrukcji fregaty oraz wartość jej fizycznych sygnatur, zwłaszcza w pasmach podczerwieni i radarowych, jak ma to miejsce w przypadku CODAG i CODLAG. układy turbin gazowych.
Cechą zewnętrzną wyróżniającą konstrukcję MEKO A-300 są dwie „wyspy bojowe”, z których każda wyposażona jest w niezależne systemy niezbędne do zapewnienia sprawności jednostki po jej awarii. Należą do nich: redundantny system walki, systemy wytwarzania i dystrybucji energii, systemy napędowe, systemy ochrony przed uszkodzeniami, systemy ogrzewania, wentylacji i klimatyzacji oraz systemy nawigacyjne.
Fregata MEKO A-300 została zaprojektowana tak, aby wytrzymać podwodne eksplozje dzięki ochronie przed uderzeniami i konstrukcji odpornej na uderzenia. Po wybuchu fregata pozostanie na powierzchni, zdolna do poruszania się i walki (obrona przed zagrożeniami powietrznymi, powierzchniowymi, podwodnymi i asymetrycznymi). Jednostka została zaprojektowana zgodnie z normą niezatapialności, która polega na utrzymaniu dodatniej pływalności w przypadku zalania dowolnych trzech sąsiadujących ze sobą przedziałów kadłuba. Jedną z głównych grodzi wodoszczelnych jest podwójna gródź przeciwwybuchowa, specjalnie wzmocniona, aby wytrzymać i pochłonąć energię wybuchu, zapobiegając w rezultacie penetracji wzdłużnej. Tworzy pionową wewnętrzną granicę między rufową i dziobową „wyspą bojową” oraz przednią i tylną strefą ochrony przed uszkodzeniami. Fregata MEKO A-300 została również wyposażona w osłony balistyczne.
Statek został zaprojektowany zgodnie z filozofią redundancji elektrycznej Deutsche Marine, co oznacza, że dowolne dwa generatory mogą ulec awarii, a statek nadal ma wystarczającą moc elektryczną, aby sprostać krytycznym wymaganiom żeglugi, nawigacji i zasilania. Cztery generatory znajdują się na dwóch elektrowniach, po jednej na każdej „wyspie bojowej”. Są one oddzielone pięcioma wodoszczelnymi przedziałami, co zapewnia wysoki stopień przeżywalności. Dodatkowo, w przypadku całkowitej utraty głównego zespołu napędowego, fregata może korzystać z chowanego elektrycznego zespołu napędowego azymutu, który może służyć jako awaryjny silnik napędowy do osiągania niskich prędkości.
Idea dwóch „wysp bojowych” pozwala fregacie MEKO A-300 na utrzymanie pływalności i ruchu (napęd, elektryczność, ochrona przed uszkodzeniami) oraz pewnego stopnia zdolności bojowych (czujniki, organy wykonawcze, dowodzenie, sterowanie i łączność - C3) na jednej z wysp, jeśli jakakolwiek funkcja zostanie wyłączona z powodu awarii w walce lub awarii tej funkcji na drugiej. Tak więc fregata ma dwa oddzielne maszty główne i bloki nadbudówki na każdej z dwóch „wysp bojowych”, z których każda zawiera czujniki i siłowniki, a także elementy C3 zapewniające kontrolę, wykrywanie, śledzenie i walkę we wszystkich trzech obszarach.
Główną zasadą technologii MEKO jest możliwość zintegrowania z fregatą A-300 dowolnego systemu bojowego, w tym systemu kierowania walką (CCS) pochodzącego od szerokiej gamy dostawców, poprzez zastosowanie niestandardowych interfejsów integracji mechanicznej, elektrycznej, chłodzenia sygnałowego. Tym samym w kilkunastu typach i podtypach fregat i korwet zaprojektowanych i dostarczonych przez TKMS na przestrzeni ostatnich 30 lat zintegrowano różne systemy sterowania różnych producentów, m.in.: Atlas Elektronik, Thales, Saab czy Lockheed Martin.
Pod względem systemu walki fregata MEKO A-300 jest w pełni wyposażona do kierowania, wykrywania, śledzenia i zwalczania zagrożeń powietrznych dalekiego zasięgu, w tym taktycznych pocisków balistycznych, na dystansie ponad 150 km oraz do interakcji z siłami morskimi lub jako zintegrowana platforma sensoryczna/walki w strefie obrony powietrznej.
Konstrukcja MEKO A-300 ma na celu zintegrowanie dowolnego pocisku przeciwokrętowego zachodniego producenta. Ich maksymalna liczba to 16, co czyni ją jedną z najsilniej uzbrojonych jednostek tej wielkości.
Do poszukiwania okrętów podwodnych fregata została wyposażona w: sonar kadłubowy, sonar holowany (pasywny i aktywny) oraz pokładowe czujniki zaburtowe, fregaty są zintegrowane z siecią PDO (do dwóch śmigłowców wyposażonych w boje sonoakustyczne i sonarowe, do dwóch 11-metrowych łodzi bezzałogowych z aktywnym-pasywnym sonarem holowanym, np. Atlas Elektronik ARCIMS). MEKO A-300 jest wyposażony w sonar Atlas Elektronik pracujący na średnich i wysokich częstotliwościach, specjalnie zaprojektowany do pracy w warunkach bałtyckich.
Uzbrojenie PDO obejmuje: dwie potrójne wyrzutnie torpedowe lekkie kal. 324 mm, dwie wyrzutnie torpedowe ciężkie Atlas Elektronik SeaHake Mod 533 kal. 4 mm, dwie czterolufowe wyrzutnie przeciwtorpedowe Atlas Elektronik SeaSpider, cztery wyrzutnie przeciwtorpedowe Rheinmetall MASS EM/IR. . Systemy PDO fregaty MEKO A-300 są przystosowane do bałtyckiego teatru działań. Przybrzeżny charakter tego akwenu, a także warunki hydrologiczne i występowanie pogłosu, wymagają stosowania sonarów o wyższej częstotliwości niż na statkach operujących w głębi oceanu.
