Reakcje związków rtęci
Rtęć metaliczna i jej związki są wysoce toksyczne dla organizmów żywych. Dotyczy to zwłaszcza związków dobrze rozpuszczalnych w wodzie. Należy zachować szczególną ostrożność podczas eksperymentowania z kombinacjami tego wyjątkowego pierwiastka (rtęć jest jedynym metalem, który jest ciekły w temperaturze pokojowej). Przestrzeganie podstawowych przykazań chemika? pozwoli Ci bezpiecznie przeprowadzić kilka eksperymentów ze związkami rtęci.
W pierwszym eksperymencie otrzymujemy amalgamat aluminium (roztwór tego metalu w ciekłej rtęci). Roztwór rtęci (II) Azotan Hg (V) Hg (NO3)2 i kawałek drutu aluminiowego (zdjęcie 1). Pręt aluminiowy (starannie oczyszczony z osadów) umieszcza się w probówce z roztworem rozpuszczalnej soli rtęci (zdjęcie 2). Po pewnym czasie możemy zaobserwować uwalnianie się pęcherzyków gazu z powierzchni drutu (zdjęcia 3 i 4). Po wyjęciu pręta z roztworu okazuje się, że glina pokryta jest puszystym nalotem, a dodatkowo widzimy też kulki rtęci metalicznej (zdjęcia 5 i 6).
Chemia - doświadczenie łączenia rtęci
W normalnych warunkach powierzchnia aluminium pokryta jest gęstą warstwą tlenku glinu.2O3skutecznie izoluje metal od agresywnych wpływów środowiska. Po oczyszczeniu i zanurzeniu pręta w roztworze soli rtęci jony Hg ulegają wyparciu2+ bardziej aktywne aluminium:
Rtęć osadzona na powierzchni pręta tworzy amalgamat z aluminium, co utrudnia przyleganie tlenku do niego. Aluminium jest metalem bardzo aktywnym (w reakcji z wodą wydziela się wodór – powstają pęcherzyki gazu), a jego zastosowanie jako materiału konstrukcyjnego umożliwia gęsta powłoka tlenkowa.
W drugim eksperymencie wykryjemy jony amonowe NH.4+ za pomocą odczynnika Nesslera (niemiecki chemik Julius Nessler jako pierwszy użył go w analizach w 1856 r.).
Doświadczenie dotyczące reakcji chmielu i związków rtęci
Test rozpoczyna się od wytrącenia jodku rtęci(II) HgI.2, po zmieszaniu roztworów jodku potasu KI i azotanu rtęci (II) (V) Hg (NO3)2 (zdjęcie 7):
Pomarańczowo-czerwony osad HgI2 (fot. 8) następnie traktować nadmiarem roztworu jodku potasu aż do otrzymania rozpuszczalnego kompleksu o wzorze K2Hgl4 ? Tetrajoderkuran potasu(II) (Fot. 9), będący odczynnikiem Nesslera:
Za pomocą powstałego związku możemy wykryć jony amonowe. Nadal potrzebne będą roztwory wodorotlenku sodu NaOH i chlorku amonu NH.4Cl (zdjęcie 10). Po dodaniu niewielkiej ilości roztworu soli amonowej do odczynnika Nesslera i zalkalizowaniu podłoża mocną zasadą obserwujemy powstanie w zawartości probówki żółto-pomarańczowej barwy. Bieżącą reakcję można zapisać jako:
Powstały związek rtęci ma złożoną strukturę:
Wysoce czuły test Nesslera służy do wykrywania nawet śladów amoniaku lub soli amoniakalnych w wodzie (takiej jak woda z kranu).
