Analiza płomieniowa tworzyw sztucznych

Analiza tworzyw sztucznych – makrocząsteczek o złożonej budowie – to czynność wykonywana wyłącznie w wyspecjalizowanych laboratoriach. Jednak w domu możesz wyróżnić najpopularniejsze materiały syntetyczne. Dzięki temu możemy określić z jakim materiałem mamy do czynienia (różne materiały wymagają np. innego rodzaju kleju do łączenia, inne są też warunki ich stosowania).

Do przeprowadzenia eksperymentów wystarczy źródło ognia (może to być nawet świeca) oraz szczypce lub pęseta do przytrzymania próbek.

Zachowajmy jednak niezbędne środki ostrożności:

– eksperyment przeprowadzamy z dala od przedmiotów łatwopalnych;

- używamy próbek o małych rozmiarach (o powierzchni nie większej niż 1 cm²);

– próbka trzymana jest w pęsecie;

- w nieprzewidzianej sytuacji przyda się mokra szmata do ugaszenia ognia.

Identyfikując, zwróć uwagę na palność materiału (czy łatwo się zapala i pali po wyjęciu z ognia), kolor płomienia, zapach i wygląd pozostałości po spalaniu. Zachowanie próbki podczas identyfikacji oraz jej wygląd po wypaleniu może odbiegać od opisu w zależności od zastosowanych dodatków (wypełniacze, barwniki, włókna wzmacniające itp.).

Do eksperymentów wykorzystamy materiały znalezione w naszym otoczeniu: kawałki folii, butelki i opakowania, tubki itp. Na niektórych przedmiotach znajdziemy oznaczenia materiałów użytych do produkcji. Umieść próbkę w pęsecie i umieść ją w płomieniu palnika:

1. Guma (np. dętka): łatwo się zapala i nie gaśnie po wyjęciu z palnika. Płomień jest ciemnożółty i intensywnie zadymiony. Czujemy zapach palonej gumy. Pozostałością po spaleniu jest stopiona lepka masa. (zdjęcie 1)

2. celuloid (np. piłeczka do ping-ponga): substancja bardzo łatwopalna i nie gaśnie po wyjęciu z palnika. Materiał pali się silnie jasnożółtym płomieniem. Po spaleniu nie pozostają praktycznie żadne pozostałości. (zdjęcie 2)

3. PS-styropian (np. kubek po jogurcie): zapala się po chwili i nie gaśnie po zdjęciu z palnika. Płomień jest żółto-pomarańczowy, wytwarza czarny dym, a materiał mięknie i topi się. Zapach jest całkiem przyjemny. (zdjęcie 3)

4. Polietylen PE i polipropylen PP (np. opakowanie foliowe): łatwo się zapala i nie gaśnie po wyjęciu z palnika. Płomień jest żółty z niebieską aureolą, materiał topi się i spływa. Zapach spalonej parafiny. (zdjęcie 4)

5. Polichlorek winylu PCV (np. rurka): trudno się rozpala i często gaśnie po wyjęciu z palnika. Płomień jest żółty z zieloną aureolą, wytwarza się niewielka ilość dymu, a materiał jest zauważalnie bardziej miękki. Spalony PCV ma ostry zapach (chlorowodór). (zdjęcie 5)

6. Polimetakrylan metylu PMMA (np. fragment „szkła organicznego”): zapala się po chwili i nie gaśnie po wyjęciu z palnika. Płomień jest żółty z niebieską aureolą, podczas spalania materiał mięknie. Jest kwiatowy zapach. (zdjęcie 6)

7. Poli(tereftalan etylu) PET (butelka po napojach): zapala się po chwili i często gaśnie po wyjęciu z palnika. Płomień jest żółty, lekko zadymiony. Możesz zauważyć silny zapach. (zdjęcie 7)

8. Poliamid PA (np. żyłka): zapala się po chwili, a czasem gaśnie po zdjęciu z płomienia. Płomień jest jasnoniebieski z żółtą końcówką. Materiał topi się i spływa. Zapach przypomina spalone włosy. (zdjęcie 8)

9. Komputer Polyveglan (np. CD): Zapala się po chwili, a czasami gaśnie po zdjęciu z płomienia. Płonie jasnym płomieniem i dymi. Zapach jest charakterystyczny. (zdjęcie 9)

Zobacz to na wideo:

Analiza płomieniowa tworzyw sztucznych