W połowie prawdziwe czy w połowie wirtualne?

Ci, którzy zaczynają wkraczać w świat technologii wirtualnej i cyfrowej, szybko zorientują się, że granice między używanymi tu pojęciami są raczej zatarte. Pewnie dlatego pojęcie mieszanej rzeczywistości staje się popularne – generalnie dobrze oddaje sens tego, co dzieje się w tej materii.

Rzeczywistość wirtualna pojemny termin. Można ją zdefiniować jako grupę technologii, które pozwalają ludziom na efektywną interakcję z komputerowymi bazami danych XNUMXD w czasie rzeczywistym za pomocą naturalnych zmysłów i umiejętności (wzrok, słuch, dotyk, węch). Może być również używany jako rozszerzony formularz interfejs człowiek-maszynaco pozwala użytkownikowi zanurzyć się w generowanym komputerowo środowisku i wchodzić z nim w naturalną interakcję - można użyć specjalnego sprzętu, aby uzyskać poczucie przebywania w nim.

Wirtualna rzeczywistość jest inna 3× i (zanurzenie, interakcja, wyobraźnia) – doświadczenie zanurzenia użytkowników w całkowicie sztucznym środowisku cyfrowym. Może to być osobiste doświadczenie, ale można też dzielić się nim z innymi.

Pierwsze systemy oparte na idei VR były mechaniczne i datowane są na początek lat 60., później pojawiły się systemy elektryczne i elektroniczne wykorzystujące wideo, wreszcie systemy komputerowe. W XX wieku było głośno Sensorama, oferujące kolor 3D, wibracje, zapachy, dźwięk stereo, podmuch wiatru i podobne doznania. W tej wczesnej wersji VR można było na przykład „po drugiej stronie Brooklynu”. Jednak po raz pierwszy użyto terminu „rzeczywistość wirtualna”. Charona Laniera w 1986 roku i oznaczał sztuczny świat tworzony za pomocą specjalnego oprogramowania i dodatkowych akcesoriów.

Od immersji do interakcji

Najprostszym systemem VR jest tzw okno na świat () - klasyczny monitor (lub stereografia) plus realistyczny dźwięk i specjalne manipulatory. Układ "Na własne oczy" () pozwala użytkownikowi sterować wirtualnym aktorem i patrzeć na świat jego oczami. Systemy częściowe zanurzenie () składają się z hełmu i rękawicy do manipulowania wirtualnymi obiektami. Systemy pełne zanurzenie () używają również specjalnych kostiumów, które pozwalają im przetwarzać sygnały z wirtualnego świata na postrzegane bodźce.

W końcu dochodzimy do koncepcji systemy ekologiczne (). Osiągnięcie efektu zanurzenia się w nich staje się uzależnione od ilości i jakości bodźców ze świata wirtualnego i realnego, które odbieramy zmysłami. Przykładem jest JASKINIA (), czyli całe pomieszczenia wyposażone w specjalistyczne ekrany na ścianach, których kształt ułatwia „penetrację” wirtualnego świata i odczuwanie go wszystkimi zmysłami. Obraz i dźwięk otaczają człowieka ze wszystkich stron, a nawet całe grupy mogą „zanurzać”.

Rozszerzona Rzeczywistość nałożone na wirtualne obiekty świata rzeczywistego. Wyświetlane obrazy dostarczają dodatkowych informacji za pomocą płaskich obiektów i renderingów 3D. Treść trafia do nas bezpośrednio przez specjalny wyświetlacz, który jednak nie pozwala na interakcję. Dobrze znanymi przykładami urządzeń rzeczywistości rozszerzonej są okulary Google szkłosterowane głosem, przyciskami i gestami. Jest też ostatnio bardzo popularna, co jest pierwszą rzeczą, która pomogła zwiększyć świadomość ludzi na temat rozszerzonej rzeczywistości.

Próbując zdefiniować Rzeczywistość mieszana (MR) jest opisywany jako taki, który podobnie jak AR nakłada wirtualne obiekty na rzeczywistość, ale ma zasadę ciągłego wstrzykiwania wirtualnych obiektów do świata rzeczywistego.

Wydaje się, że termin „rzeczywistość mieszana” został po raz pierwszy wprowadzony w 1994 roku w artykule „A Taxonomy of Mixed Reality Visual Displays”. Paula Milgram i Fumio Kishino. Jest to zwykle rozumiane jako połączenie wszystkich trzech czynników - przetwarzania komputerowego, wkładu człowieka i wkładu środowiska. Poruszanie się w świecie fizycznym może prowadzić do poruszania się w świecie cyfrowym. Granice w świecie fizycznym mogą wpływać na aplikacje, takie jak gry w świecie cyfrowym.

To mniej więcej pomysł na projekt Gogli Microsoft HoloLens. Na pierwszy rzut oka jest tylko nieznacznie bardziej zaawansowany niż Google Glass, ale jest mały, ale bardzo istotny szczegół - interaktywność. Na rzeczywisty obraz nakładany jest hologram, z którym możemy wchodzić w interakcje. Jego odległość i lokalizacja są określane przez skanowanie pomieszczenia, które stale oblicza odległość między hełmem a jego otoczeniem. Wyświetlane obrazy można ustawić statycznie w dowolnym miejscu, niezależnie od tego, czy są statyczne, czy animowane.

Wersja gry „Minecraft” zaprezentowana na HoloLens doskonale pokazała szeroki wachlarz interakcji z hologramem, który możemy przesuwać, powiększać, zmniejszać, zwiększać lub zmniejszać. To tylko jedna z propozycji, ale pozwala zrozumieć, jak wiele obszarów Twojego życia może być wykorzystanych przez dodatkowe dane i inteligentne aplikacje.

Rzeczywistość mieszana z Microsoft HoloLens

Zamieszanie

Aby doświadczyć wirtualnej rzeczywistości, musisz nosić specjalny () zestaw słuchawkowy VR. Niektóre z tych urządzeń łączą się z komputerem (Oculus Rift) lub konsolą do gier (PlayStation VR), ale są też urządzenia autonomiczne (Google Cardboard jest jednym z najpopularniejszych). Większość samodzielnych gogli VR współpracuje ze smartfonami — wystarczy podłączyć smartfon, założyć gogle i już można zanurzyć się w wirtualnej rzeczywistości.

W rzeczywistości rozszerzonej użytkownicy widzą świat rzeczywisty, a następnie widzą i ewentualnie reagują na dodane do niego treści cyfrowe. Zupełnie jak w tym, gdzie miliony ludzi przemierzają świat realny ze swoimi smartfonami w poszukiwaniu małych wirtualnych stworków. Jeśli masz tylko nowoczesny smartfon, możesz łatwo pobrać aplikację AR i wypróbować technologię.

Rzeczywistość mieszana to stosunkowo nowa koncepcja, więc może powodować pewne… zamieszanie. Istnieje MR, który zaczyna się od rzeczywistej rzeczywistości – obiekty wirtualne nie przecinają się z rzeczywistością, ale mogą z nią wchodzić w interakcje. Jednocześnie użytkownik pozostaje w realnym środowisku, w którym dodawane są treści cyfrowe. Jednak istnieje również rzeczywistość mieszana, która zaczyna się od świata wirtualnego – środowisko cyfrowe jest stałe i zastępuje świat rzeczywisty. W takim przypadku użytkownik pozostaje całkowicie zanurzony w środowisku wirtualnym, podczas gdy świat rzeczywisty jest zablokowany. Czym to się różni od VR? W tym wariancie MR obiekty cyfrowe pokrywają się z obiektami rzeczywistymi, podczas gdy w definicji VR środowisko wirtualne nie ma związku z realnym światem wokół użytkownika.

Zupełnie jak w Gwiezdnych Wojnach

Projekcja naukowców z Brigham Young University

Nakładanie wirtualnych obiektów na rzeczywistość zwykle wiąże się z użyciem sprzętu, gogli lub gogli. Bardziej uniwersalna wersja rzeczywistości mieszanej byłaby widoczna dla wszystkich dookoła, bez specjalnego sprzętu, projekcji, znanych chociażby z Gwiezdnych Wojen. Takie hologramy można spotkać nawet na koncertach (nieżyjący już Michael Jackson tańczący na scenie). Jednak fizycy z Brigham Young University w Utah niedawno poinformowali w czasopiśmie Nature, że opracowali prawdopodobnie najlepszą znaną do tej pory technologię obrazowania 3D, chociaż nie nazywają jej hologramami.

Zespół kierowany przez Daniela Smalleya opracował system ruchomego obrazu XNUMXD, który można oglądać pod dowolnym kątem.

Smalley powiedział Nature News.

Tradycyjny hologram w obecnej postaci jest projekcją obrazu ze źródła ograniczonego do określonego kąta widzenia. Nie można go oglądać ze wszystkich stron w ten sam sposób. W międzyczasie zespół Smalleya opracował metodę, którą nazywają mapowaniem XNUMXD. Wychwytuje pojedynczą cząsteczkę włókna celulozowego i jest równomiernie ogrzewany wiązkami laserowymi. Aby oświetlić cząstkę przechodzącą przez przestrzeń, popychaną i ciągniętą przez działanie promieni, rzuca się na nią światło widzialne za pomocą drugiego zestawu laserów.

Na sprzedaż działka cyfrowa

Oto kilka wiadomości z laboratoriów naukowych. Okazuje się jednak, że mieszanie się rzeczywistości może wkrótce przybrać charakter globalny. John Hanke – dyrektor generalny Niantic (najlepiej znany z wprowadzenia „Pokémon Go”) – na niedawnej konferencji GamesBeat mówił o nowym projekcie określanym czasem jako (cyfrowa ziemia). Idea jest coraz bliższa rzeczywistości dzięki Arcona, startupowi tworzącemu warstwę rozszerzonej rzeczywistości rozciągniętą na powierzchni naszej planety. Firma opracowała szereg algorytmów ułatwiających masową adopcję mobilnego AR.

Główną ideą projektu jest jeszcze ściślejsze powiązanie rzeczywistości rozszerzonej ze światem rzeczywistym. Dzięki algorytmom Arcona i zastosowaniu technologii blokowej treści 3D można umieszczać zdalnie i ze stabilnym pozycjonowaniem, co pozwala użytkownikom na tworzenie cyfrowych ulepszeń z dowolnego miejsca na świecie. Firma rozpoczęła już budowę warstw w niektórych dużych miastach, takich jak Tokio, Rzym, Nowy Jork i Londyn. Docelowo celem jest stworzenie trójwymiarowej mapy XNUMXD całego świata w czasie rzeczywistym, która posłuży jako infrastruktura chmurowa dla różnych projektów rzeczywistości rozszerzonej.

Podgląd ofert firm Arcona

W tej chwili firma „sprzedała” 5 mln m² swoją cyfrową krainę w najlepszych lokalizacjach w Madrycie, Tokio i Nowym Jorku. Ponad 15 użytkowników dołączyło do społeczności w Arkonie. Eksperci tłumaczą, że łatwo sobie wyobrazić ciekawe i praktyczne zastosowania tej technologii. Sektor nieruchomości może na przykład wykorzystać warstwę AR, aby pokazać swoim klientom, jak będą wyglądać ukończone projekty po ich ukończeniu. Branża turystyczna będzie miała okazję zachwycić odwiedzających odtworzeniem historycznych miejsc, które już nie istnieją. Cyfrowa Ziemia mogłaby z łatwością umożliwić ludziom z przeciwnych stron globu spotykanie się i współpracę tak, jakby znajdowali się w tym samym pokoju.

Według niektórych, gdy warstwa rzeczywistości mieszanej zostanie ukończona, może stać się najważniejszą infrastrukturą IT w świecie jutra – znacznie ważniejszą i cenniejszą niż wykres społecznościowy Facebooka czy algorytm wyszukiwarki Google.