Kurs projektowania 3D w 360. Prototypy modeli - lekcja 6
To już ostatnia część naszego kursu dotyczącego projektowania w Autodesk Fusion 360. Dotychczas zostały zaprezentowane jego główne funkcjonalności. Tym razem podsumujemy to, co już wiemy i poszerzymy naszą wiedzę o kilka nowych umiejętności, aby jeszcze bardziej udoskonalać powstające modele. Czas zaprojektować coś większego – i w końcu opracujemy zdalnie sterowane ramię robota.
Jak zawsze zaczniemy od czegoś prostego, a mianowicie konfiguracjena którym położymy rękę.
podstawa
Zacznijmy od naszkicowania okręgu na płaszczyźnie XY. Utworzy się okrąg o średnicy 60 mm ze środkiem w początku układu współrzędnych, wytłoczony na wysokość 5 mm pierwsza część podstawy. W powstałym cylindrze warto wyciąć kanał na kulce i w ten sposób stworzyć łożysko kulkowe wewnątrz podstawy (1). W opisanym przypadku zastosowane kule będą miały średnicę 6 mm. Aby utworzyć ten kanał, będziesz potrzebować szkicu okręgu o średnicy 50 mm ze środkiem w początku, narysowanego na powierzchni cylindra. Dodatkowo potrzebny będzie szkic na okręgu (w płaszczyźnie YZ), o średnicy odpowiadającej średnicy kul. Okrąg powinien znajdować się 25 mm od środka układu współrzędnych i być wyśrodkowany na powierzchni walca. Za pomocą operacji tabulatora wycinamy tunel na kulki. Kolejnym krokiem jest wycięcie otworu wzdłuż osi obrotu podstawy. Średnica otworu 8 mm.
1. Inna opcja przegubu kulowego.
czas górę podstawy (2). Zacznijmy od skopiowania dołu za pomocą operacji tabulacji. Ustaw pierwszy parametr na i wybierz obiekt z odbicia, tj. Dolna część. Pozostaje wybrać płaszczyznę lustra, która będzie górną powierzchnią dolnej części. Po zatwierdzeniu tworzona jest samodzielna sekcja górna, do której dodamy następujące elementy. Rysujemy szkic na górnej powierzchni i rysujemy dwie linie - jedną w odległości 25 mm, drugą w odległości 20 mm. Rezultatem jest ściana o grubości 5 mm. Powtórz wzór symetrycznie po drugiej stronie podstawy. Dowolną metodą, tj. ręcznie lub za pomocą lustra. Powstały szkic wyciągamy na wysokość 40 mm, upewniając się, że sklejamy, a nie tworzymy nowy obiekt. Następnie na jednej z utworzonych ścian narysuj kształt zaokrąglający ściany. Przecinamy obie strony. Warto dodać piękne przejście od płaskiej ściany do podstawy. Pomoże w tym operacja z zakładki E. Wybierając tę opcję zaznaczamy powierzchnię ściany oraz fragment podłoża, wzdłuż którego chcemy się wyrównać. Po zatwierdzeniu powtórz czynność dla drugiej strony (3).
2. Prosta obrotowa podstawa.
3. Gniazdo podstawy, do którego będzie przymocowane ramię.
Brakuje tylko podstawy miejsce, w którym instalujemy serwa do ruchu dłoni. Aby to zrobić, w powstałych ścianach wytniemy specjalne łóżko. Na środku jednej ze ścian narysuj prostokąt odpowiadający wielkości planowanego serwonapędu. W tym przypadku będzie miał szerokość 12 mm i wysokość 23 mm. Prostokąt powinien znajdować się na środku podstawy, ponieważ ruch serwa będzie przenoszony na rękę. Wytnij prostokąt przez całą podstawę. Pozostaje przygotować wgłębienia, dzięki którym zamontujemy serwa (4). Narysuj prostokąty o wymiarach 5x12 mm poniżej i powyżej otworów. Wycinamy otwory w jednej ścianie, ale z parametrem Start i wartością -4 mm. Wystarczy skopiować takie wycięcie za pomocą lustra, wybierając odpowiednie płaszczyzny odbicia. Wycięcie otworów na śruby mocujące serwa nie powinno już stanowić problemu.
4. Specjalne wycięcia pozwolą na montaż serw.
Z pierwszej ręki
Na tej podstawie zaczynamy szkicować i rysować profil dłoni – niech to będzie odcinek kanału (5). Grubość ścianek dłoni nie musi być duża – wystarczy 2 mm. Pociągnij utworzony profil w górę, z odsunięciem od powierzchni szkicu. Podczas wyciągania zmieniamy parametr na i ustawiamy wartość offsetu na 5 mm. Wyciągamy na wysokość 150 mm. Koniec ramienia powinien być zaokrąglony (6), aby druga część lepiej się poruszała. Można to zrobić za pomocą prostego cięcia. Czas dokończyć dolną część ramienia. Rozważ dodanie wypełnienia na dole za pomocą prostego szkicu i wyciągnięcia.
5. Pierwsza część ramienia osadzona jest w podstawie.
6. Rękaw można zaokrąglić i dodatkowo wzmocnić.
Następnym krokiem jest cięcie otwór, w którym wprowadzamy serwo. Tu jest niestety mały problem, bo serwa są nieco inne i ciężko podać jeden rozmiar, który zawsze będzie pasował. Otwór należy obliczyć i wyciąć w zależności od planowanego serwa. Pozostaje tylko zaokrąglić krawędzie według uznania i wyciąć otwór w górnej części dźwigni, aby przygotować miejsce na oś obrotu drugiej części. W tym przypadku otwór ma średnicę 3 mm.
Druga ręka
Z drugiej strony zaczynamy pracować, kończąc ją ramię dźwignidrugi element (7) zostanie przesunięty. Szkic zaczynamy na płaskiej płaszczyźnie drugiej części podstawy i rysujemy okrąg o średnicy 15 mm, którego środek znajduje się w miejscu osi obrotu serwonapędu. Dodajemy rękę, dzięki której będziemy przesuwać górną część. Ramię dźwigni powinno mieć długość 40 mm. Szkic jest rysowany z określonym parametrem na i wartością odsunięcia 5 mm. Na końcu dźwigni możesz wyciąć otwór, w który zamontujesz popychacz do przesuwania góry (8).
7. Dźwignia sterowana przez drugie serwo.
8. Dźwignia połączona z popychaczem odpowiada za przesuwanie drugiego elementu dźwigni.
Następny krok wspomniany popychacz (jedenaście). Szkic zaczynamy na płaszczyźnie XY i rysujemy profil popychacza. Wyciągamy narysowany profil w górę o 11 mm przy parametrze ustawionym na i parametrze ustawionym na 125 mm. Ten element musi zostać utworzony z parametrem ustawionym na. Następnie wybierz operację i zaznacz dolną krawędź popychacza. Dzięki temu będziesz mógł wybrać długość dźwigni.
11. Sposób mocowania popychacza.
Na końcach popychacza nie ma jeszcze haczyków, które umożliwiłyby połączenie dźwigni z inną częścią ramienia. Szkic zaczynamy od płaszczyzny dźwigni. Pociągnij okrąg o średnicy odpowiadającej końcowemu zaokrągleniu dźwigni tak, aby złączył się z popychaczem. Okrąg musi być odsunięty od krawędzi szkicu, w przeciwnym razie element ten połączy dźwignię i popychacz w jeden element, co utrudni wydruk. To samo powtarzamy na drugim końcu popychacza. Na koniec wytnij otwory na śruby, którymi możesz połączyć elementy.
Druga część dłoni zaczynamy od szkicu na ścianie grzbietowej pierwszej części ramienia (9, 10). Rysujemy profil dłoni w postaci kanału zakrywającego pierwszy element dłoni. Po narysowaniu pierwszego kształtu profilu przesuwamy pierwszy kształt o 2mm korzystając z funkcji nakładania się. Zamykamy szkic dwiema krótkimi liniami. Przygotowany profil przedłużyć na odległość 25 mm przy parametrze ustawionym na .
9. Początek i podstawa drugiej części ręki.
Stworzony element stanowi podstawę do jego dalszego rozwoju. Szkic zaczynamy od tylnej płaszczyzny. Za pomocą funkcji powielamy kształt profilu - kluczem w tej procedurze jest ustawienie parametru offsetu na 0 mm. Po zduplikowaniu kształtu przetnij go na środku rysując linię. Przesuwamy jedną z połówek profilu (najbliżej popychacza) na odległość 15 mm. Powstały element należy zaokrąglić.
Следующий шаг drugą stronę tej części dłoni. Za pomocą operacji tworzymy płaszczyznę w odległości 90 mm od powierzchni podstawy części dłoni. Na powstałej płaszczyźnie zostanie utworzony szkic profilu dłoni, ale zmniejszony. Na tym szkicu najważniejsze jest to, aby dolne części znajdowały się na tej samej wysokości co dolna część profilu. Po zamknięciu szkicu tworzymy resztę nogi metodą wyciągania. To kryje się za Operacją Loft, która pojawiła się kilka razy w tym kursie.
Wzmocnienia
Ramię w tej formie wymaga jeszcze kilku wzmocnień (13). Pomiędzy dźwignią a dźwignią jest dużo miejsca. Można ich używać do dodawania Usługa wsparciawzmocni to ramię i przeniesie siły z serwomechanizmów na podstawę.
13. Dodanie wzmocnienia zapewni dłuższą pracę serwa.
Szkic zaczynamy od górnej płaszczyzny podstawy i rysujemy prostokąt w wolnej przestrzeni. Prostokąt powinien być lekko odsunięty od dłoni i dźwigni, aby nie zlał się w jedną bryłę. Utworzone zbrojenie należy przymocować do podłoża. Narysuj szkic na wysokość 31 mm i zaokrąglij górną i dolną krawędź według potrzeby. Pozostaje tylko wyciąć w osi obrotu otwór o średnicy 3 mm.
14. Niewielkie akcesorium umożliwiające przytwierdzenie dłoni do podłoża.
Warto dodać do bazy elementy mocujące dłoń do podłoża (14). Szkic zaczynamy od dolnej płaszczyzny podstawy i rysujemy prostokąt o wymiarach 10x15 mm. Podnieś go na wysokość 2 mm i zaokrąglij krawędzie. Następnie zaokrąglamy krawędź pomiędzy utworzonym prostokątem a podstawą ramienia. Wytnij otwór na śrubę. Muszą istnieć co najmniej trzy takie elementy, które można złożyć - stosując operację szyku kołowego, powielamy utworzony element trzykrotnie (15).
15. Powtórz to trzy razy.
Jedyne, czego brakuje pełnej ręce, to zdobyćlub inne najnowsze narzędzie. Jednak zakończymy naszą lekcję prefiksna którym można zainstalować własny przyrząd (12). Szkic zaczynamy na ścianie końcowej ramienia, odbijamy kształt ściany i zamykamy ją linią prostą. Doprowadzamy go do odległości 2 mm. Następnie na powstałej ścianie rysujemy prostokąty o wymiarach 2x6 mm. Powinny być oddalone od siebie o 7 mm i symetryczne względem środka. Rysujemy taki szkic w odległości 8 mm i zaokrąglamy go. W powstałych elementach wycinamy otwory, dzięki którym możemy zamontować dodatkowe narzędzia.
12. Konsola, na której można zainstalować dowolny instrument.
Podsumowanie
Sześć lekcji naszego kursu obejmowało i prezentowało podstawy programu Autodesk Fusion 360 - funkcji pozwalających na tworzenie prostych i średnio zaawansowanych modeli 3D: ozdób, elementów technicznych oraz prototypów własnych projektów. Jest to dobry sposób na stworzenie nowych możliwości, a może nawet nowego hobby, gdyż przy obecnej działalności bardzo przydatna staje się możliwość stworzenia własnego modelu. Teraz pozostaje udoskonalić nowo poznane metody i projekty z wykorzystaniem omawianych funkcji.
16. Tak wygląda cała dłoń.
Zobacz także:
