Imadło ma dwie równoległe szczęki, które współpracują ze sobą, aby mocno chwycić przedmiot i utrzymać go w miejscu.
Jedna szczęka jest stała, ponieważ jest przymocowana do nieruchomej części korpusu imadła, a druga szczęka jest ruchoma.
Gwintowana śruba połączona ze szczękami przechodzi przez korpus imadła, a jej ruchem steruje uchwyt umieszczony na zewnętrznym końcu imadła.
Nacisk wywierany jest przez uchwyt poprzez śrubę, która następnie przesuwa szczękę przesuwną. Po obróceniu w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara uchwyt odsuwa szczękę ruchomą od szczęki nieruchomej i otwiera szczelinę między nimi. Następnie, przeciwnie, po obróceniu zgodnie z ruchem wskazówek zegara, uchwyt przesuwa szczękę ruchomą bliżej szczęki nieruchomej, zamykając je w ten sposób.
Szczęki skupione wokół przedmiotu obrabianego pewnie trzymają pożądany przedmiot, dzięki czemu można na nim wykonywać takie operacje jak piłowanie, wiercenie, klejenie czy zalewanie.
