Pojazd opancerzony ogólnego przeznaczenia M39
Pojazd opancerzony ogólnego przeznaczenia M39Opancerzony pojazd użytkowy M39. Transporter opancerzony powstał pod koniec II wojny światowej na bazie działa samobieżnego M18. Układ podstawowego podwozia pozostał niezmieniony: przedział napędowy znajduje się z tyłu, przedział kontrolny z przeniesieniem mocy i kołami napędowymi z przodu, ale zamiast przedziału bojowego z wieżą, przestronny przedział wojskowy wyposażony jest w otwarty blat, który pomieści 10 żołnierzy z pełnym uzbrojeniem. Uzbrojenie transportera opancerzonego składało się z karabinu maszynowego 12,7 mm, który został zainstalowany przed oddziałem desantowym. Jako elektrownia na transporterze opancerzonym zastosowano promieniowy 9-cylindrowy silnik Continental. Zastosowano hydromechaniczne przeniesienie napędu oraz zawieszenie na drążku skrętnym z amortyzatorami hydraulicznymi dwustronnego działania. Ze względu na stosunkowo niski nacisk właściwy na podłoże (0,8 kg/cm2) Transportery opancerzone M39 miały prawie taką samą zwrotność jak czołgi i mogły zapewnić piechocie zmotoryzowanej zdolność do wspólnej walki z czołgami w trudnym terenie. Transportery opancerzone były używane w bitwach ostatniego etapu II wojny światowej i służyły w armii Stanów Zjednoczonych i niektórych krajów członkowskich NATO do końca lat pięćdziesiątych. Charakterystyka wydajności
|